Όταν ξημερώνει και σουρώνει.

Ήταν εκείνο το ξημέρωμα εκείνη η ιστορική στιγμή κατά την οποία ο Τρόμος βούτηξε σε ένα κάδο προς την ξέφρενη αναζήτηση των κλειδιών του αυτοκινήτου του.

Ήταν το άλλο ξημέρωμα όπου το ίδιο πρόσωπο ξέχασε τον λόγο για τον οποίο βρισκόταν εκτός σπιτιού και γύρισε σπίτι αφήνοντας τον σκύλο να κάνει τα Πι Αρ στη γειτονιά.

Όπως λέει και ο λαός, το κακό δεν άργησε να τριτώσει. Έτσι λοιπόν, το περασμένο βράδυ ο ήρωας της ιστορίας αποφάσισε να σεργιανίσει την πόλη χωρίς να πάρει αυτοκίνητο όπως πολύ συνετά τον έχουνε συμβουλέψει κατά καιρούς τα 4Α2Μ.

Η βραδιά κυλούσε ομαλά ενώ η μία τεκίλα διαδεχόταν την άλλη. Οι ώρες περνούσανε και ο τζόνη Γουόκερ ερχότανε. Το ξημέρωμα δεν άργησε να έρθει και ο ήρωας αποφάσισε να επιστρέψει στην κατοικία του.

Το πλάνο ήταν απλό. Έπρεπε να βρει την στάση, να περιμένει το λεωφορείο, να μπει στο λεωφορείο, να κατέβει στο τέρμα της διαδρομής και να βαδίσει τετρακόσια μέτρα μέχρι την θαλπωρή του σπιτιού του.
Όμως όπως φαντάζεστε τα πράγματα δεν ήταν δυνατόν να κυλήσουν όπως είχαν σχεδιαστεί.
Το ρολόι έγραφε επτά και δεκαπέντε, όταν ο Τρόμος βρήκε την στάση και επιβιβάστηκε στο λεωφορείο. Επέλεξε την πιο βολική γωνιά και κάθισε γαλήνιος. Το μυαλό του φτερούγιζε στα καλοκαίρια και αποφάσισε να ξεκουράσει για λίγο τα μάτια του. Ο ύπνος δεν άργησε να τον πάρει και χάθηκε στα όνειρα του.

Ξαφνικά ο ύπνος του διακόπηκε από μία αντρική φωνή. “Φτάσαμε στο τέρμα φίλε μου” , άνοιξε τα μάτια του και αντίκρισε κάποιον κύριο με στολή να του χαμογελά. Του έγνεψε καταφατικά, σηκώθηκε και αποβιβάστηκε για να διανύσει τα τελευταία βήματα της ημέρας. Όμως προς έκπληξή του, αντί για το ρέμα της Μαλακοπής υπήρχε ένα μεγαλόπρεπο κυκλικό κτήριο και μυριάδες λεωφορεία. Είχε φτάσει στα ΚΤΕΛ.

Ακολούθησε ένας μονόλογος και ένας χείμαρρος λεκτικών στολιδιών για την οντότητα του σύμπαντος και την μητέρα του. Συνήλθε γρήγορα και επιβιβάστηκε στο ίδιο λεωφορείο αποφασισμένος να μείνει ξάγρυπνος.

Η διαδρομή η ίδια, η διαδρομή ατελείωτη. Τα λεπτά περνούσαν ο ήρωας έδινε μάχη να κρατηθεί ξύπνιος. Κάπου κοντά στον Λευκό Πύργο, ο ήρωας αποκοιμήθηκε για δεύτερη φορά. Τα λεπτά πέρασαν ώσπου ξαφνικά η γαλήνη και η ησυχία ταράχτηκαν από μία δεύτερη αντρική φωνή.

Σατανική σύμπτωση. . “Φτάσαμε στο τέρμα φίλε μου” ξανακούστηκε στον αέρα. Κρύος ιδρώτας έλουσε το κορμί του. Πήρε την απόφαση και άνοιξε τα μάτια του για δεύτερη φορά, αργά και διστακτικά. Τι είδε ;

Οι νόμοι του Μέρφυ περιγράφουν ακριβώς αυτό που είδε. << Τα πράγματα μπορούν να γίνουν πάντα χειρότερα>> Ο ίδιος θόλος τα ίδια λεωφορεία το ίδιο τοπίο. Ήταν πάλι στα ΚΤΕΛ.

Ημιλυπόθυμος όπως ήταν δεν είχε το κουράγιο ούτε καν να καταραστεί. Η ιστορία τελειώνει με την τρίτη και επιτυχημένη του προσπάθεια όπου με δάκρυα στα μάτια και σε ημικωματώδη κατάσταση φτάνει στο σπίτι του.


Το ρολόι έγραφε έντεκα και τέταρτο.