Όταν ξημερώνει και σουρώνει.

Ήταν εκείνο το ξημέρωμα εκείνη η ιστορική στιγμή κατά την οποία ο Τρόμος βούτηξε σε ένα κάδο προς την ξέφρενη αναζήτηση των κλειδιών του αυτοκινήτου του.

Ήταν το άλλο ξημέρωμα όπου το ίδιο πρόσωπο ξέχασε τον λόγο για τον οποίο βρισκόταν εκτός σπιτιού και γύρισε σπίτι αφήνοντας τον σκύλο να κάνει τα Πι Αρ στη γειτονιά.

Όπως λέει και ο λαός, το κακό δεν άργησε να τριτώσει. Έτσι λοιπόν, το περασμένο βράδυ ο ήρωας της ιστορίας αποφάσισε να σεργιανίσει την πόλη χωρίς να πάρει αυτοκίνητο όπως πολύ συνετά τον έχουνε συμβουλέψει κατά καιρούς τα 4Α2Μ.

Η βραδιά κυλούσε ομαλά ενώ η μία τεκίλα διαδεχόταν την άλλη. Οι ώρες περνούσανε και ο τζόνη Γουόκερ ερχότανε. Το ξημέρωμα δεν άργησε να έρθει και ο ήρωας αποφάσισε να επιστρέψει στην κατοικία του.

Το πλάνο ήταν απλό. Έπρεπε να βρει την στάση, να περιμένει το λεωφορείο, να μπει στο λεωφορείο, να κατέβει στο τέρμα της διαδρομής και να βαδίσει τετρακόσια μέτρα μέχρι την θαλπωρή του σπιτιού του.
Όμως όπως φαντάζεστε τα πράγματα δεν ήταν δυνατόν να κυλήσουν όπως είχαν σχεδιαστεί.
Το ρολόι έγραφε επτά και δεκαπέντε, όταν ο Τρόμος βρήκε την στάση και επιβιβάστηκε στο λεωφορείο. Επέλεξε την πιο βολική γωνιά και κάθισε γαλήνιος. Το μυαλό του φτερούγιζε στα καλοκαίρια και αποφάσισε να ξεκουράσει για λίγο τα μάτια του. Ο ύπνος δεν άργησε να τον πάρει και χάθηκε στα όνειρα του.

Ξαφνικά ο ύπνος του διακόπηκε από μία αντρική φωνή. “Φτάσαμε στο τέρμα φίλε μου” , άνοιξε τα μάτια του και αντίκρισε κάποιον κύριο με στολή να του χαμογελά. Του έγνεψε καταφατικά, σηκώθηκε και αποβιβάστηκε για να διανύσει τα τελευταία βήματα της ημέρας. Όμως προς έκπληξή του, αντί για το ρέμα της Μαλακοπής υπήρχε ένα μεγαλόπρεπο κυκλικό κτήριο και μυριάδες λεωφορεία. Είχε φτάσει στα ΚΤΕΛ.

Ακολούθησε ένας μονόλογος και ένας χείμαρρος λεκτικών στολιδιών για την οντότητα του σύμπαντος και την μητέρα του. Συνήλθε γρήγορα και επιβιβάστηκε στο ίδιο λεωφορείο αποφασισμένος να μείνει ξάγρυπνος.

Η διαδρομή η ίδια, η διαδρομή ατελείωτη. Τα λεπτά περνούσαν ο ήρωας έδινε μάχη να κρατηθεί ξύπνιος. Κάπου κοντά στον Λευκό Πύργο, ο ήρωας αποκοιμήθηκε για δεύτερη φορά. Τα λεπτά πέρασαν ώσπου ξαφνικά η γαλήνη και η ησυχία ταράχτηκαν από μία δεύτερη αντρική φωνή.

Σατανική σύμπτωση. . “Φτάσαμε στο τέρμα φίλε μου” ξανακούστηκε στον αέρα. Κρύος ιδρώτας έλουσε το κορμί του. Πήρε την απόφαση και άνοιξε τα μάτια του για δεύτερη φορά, αργά και διστακτικά. Τι είδε ;

Οι νόμοι του Μέρφυ περιγράφουν ακριβώς αυτό που είδε. << Τα πράγματα μπορούν να γίνουν πάντα χειρότερα>> Ο ίδιος θόλος τα ίδια λεωφορεία το ίδιο τοπίο. Ήταν πάλι στα ΚΤΕΛ.

Ημιλυπόθυμος όπως ήταν δεν είχε το κουράγιο ούτε καν να καταραστεί. Η ιστορία τελειώνει με την τρίτη και επιτυχημένη του προσπάθεια όπου με δάκρυα στα μάτια και σε ημικωματώδη κατάσταση φτάνει στο σπίτι του.


Το ρολόι έγραφε έντεκα και τέταρτο.

Toumpa city!

Σκανάρω την Τούμπα με τον ενθουσιασμό του νεοφώτιστου κατοικητή, καθώς τον τελευταίο μήνα μένω προσωρινά εδώ. Μπαίνοντας πιο μέσα στη συνοικία, και μην παρεκκλίνοντας από την ευθεία της οδού Λαμπράκη, κεντρική αρτηρία, φλέβα, μπουκωμένο πνευμόνι της περιοχής, χαζεύω τον κόσμο που πλημμυρίζει κάθε βράδυ τα γυράδικα. Ο γύρος της Τούμπας είναι διάσημος στους εν Θεσσαλονίκη οπαδούς της fast grill greek cuisine, με αποτέλεσμα όλα τα γυράδικα να είναι σπέσιαλ! Κι όλα έχουν τα ονόματα του μερακλή ιδιοκτήτη, Μάκης, Τάκης, Λάκης, Πάκης. Το γυράδικο όμως του Χρήστου είναι που θέλω να υμνήσω, στη στάση Βαρνάβα. Πίτες δεξιοτεχνικά καμένες –γιατί είναι μεγάλη υπόθεση ο ψήστης να ξέρει έως πού να αφήσει το κάρβουνο να τις μαυρίσει–, θεσπέσιο κρέας, κι έξω στα τραπέζια εξωτικά κολιμπρί της γειτονιάς τραγανίζουν κάτι πριν 0το φιλί του αποχαιρετισμού, πριν τα όνειρα της επόμενης μέρας. Κορίτσια που το ρίμελ έλιωσε από τη ζέστη, αγόρια με παπιά ή πειραγμένα KTM, στην Τούμπα μετά τα μεσάνυχτα δεν κυκλοφορεί ψυχή παρά μόνο οι γκουρμελήδες των γυράδικων.Πιο πάνω, πάντα ευθεία και πάντα επί της Γρηγορίου Λαμπράκη, είναι μαζεμένα τα ηλεκτρικάδικα, αστραφτερές βιτρίνες, πλυντήρια, τηλεοράσεις, προσφορές. Αυτό το σημείο θα μπορούσε, όπως παλιά η Βασιλίσσης Όλγας αποκαλούνταν Λεωφόρος των Εξοχών και των Κήπων, να ονομάζεται Λεωφόρος των Νιόπαντρων-Εξοπλίζω-Σπίτι Ζευγαριών. Πορτοκαλιά νέον φώτα για τα Expert, κίτρινα για τον Sarafidi, κόκκινα του Κωτσόβολου, λάμπουν όλη νύχτα παραμυθένια, ζαλιστικά, σαν ντισκομπάλες. Τη μέρα η Τούμπα αφρίζει από τη ζέστη, στα στενά της όποιος χαθεί μετανιώνει την ώρα και τη στιγμή που μπερδεύτηκε και το έστριψε αλλού, χιλιάδες συνταξιούχοι ξαμολιούνται στους δρόμους. Άλλη μια σουρεαλιστική εικόνα είναι αυτή του Χαρίσειου γηροκομείου κολλητά σχεδόν με το νεκροταφείο της Μαλακοπής! Τι είδους black χιούμορ είναι αυτό; Ποιος «άρρωστος» το σκέφτηκε;Ύστερα ξαναπαίρνεις τη Γρηγορίου Λαμπράκη ανάποδα και ξανατσουλάς προς το κέντρο. Αν έπρεπε να διαλέξω έναν τίτλο ελληνικής ταινίας για την Τούμπα, θα ήταν «Συνοικία το όνειρο».
__ του Στ.Τσιτσόπουλου για την Athens voice

Σουξεδάκι των '40s

Να ονειρεύεσαι σαν η μέρα πεθαίνει,
να ονειρεύεσαι, είναι φορές που το όνειρο βγαίνει,
πως είναι όλα τόσο μαύρα μην σκέφτεσαι,
να ονειρεύεσαι, να ονειρεύεσαι, να ονειρεύεσαι.



άν και απο τον Σινάτρα είναι εξίσου καλό...

Καλωσορίζοντας τον φίλο Τρόμο στην διαδικτυακή μας παρέα θέλω να προσδώσω νόημα στον τίτλο που έδωσε η φίλη Σπανάκι σ’ αυτόν τον ιστότοπο, σ.σ. Days of our lives.
Το φετινό καλοκαίρι κύλισε ομαλά θα έλεγε κανείς, ώσπου έγινε το μοιραίο και είπαμε όλοι ότι υπάρχει ελπίδα τελικά, υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ.
Η 7η της παρέας ερωτεύτηκε κυρίες κ κύριοι, ναι κ όμως είναι σοβαρό. Κι εκεί που λες πως μπορεί και να γύρισε ο τροχός, η πραγματικότητα μας χτύπησε την πόρτα με ένα μοχθηρό γέλιο.
Γιατί λίγες μόνο μέρες μετά, το ελαφάκι κ η τσιτσιποπό χτυπήθηκαν στον τομέα της «καριέρας», η υποφαινόμενη κλήθηκε να πληρώσει και τις 456.565.645 τρίχες της κεφαλής της, ενώ η Bloom βίωσε το δικό της love story.
Αν ήμασταν πιο αισιόδοξοι όμως θα μπορούσαμε να περιγράψουμε αυτήν την ιστορία πολύ διαφορετικά.
Θα έλεγε λοιπόν κανείς πως: Το τέλος του καλοκαιριού επιφύλασσε ευχάριστες εκπλήξεις για όλους μας. Το χαριτωμένο ελαφάκι αρνείται πεισματικά να μεγαλώσει, κ έτσι διατηρεί για λίγο καιρό ακόμα τον τίτλο της φοιτήτριας που σαφώς της κρύβει χρόνια, ομοίως έπραξε και η τσιτσιποπο, η οποία όμως το πήγε και πιο πέρα αφού με σωστούς και μελετημένους ελιγμούς κατάφερε να διώξει το παλιό κινητό της, το λες και μπακατέλα, και να το αντικαταστήσει με καινούριο.
Η δε Bloom έκανε 15μερες διακοπές στην Θες/νίκη με τις φίλες της. Πέρασε πολύ ωραία, όπως μας αφηγείται άνθρωπος του περιβάλλοντος της, καθώς σουρτούκευε ολημερίς και ολονυκτίς, ρίχνοντας με γοργούς ρυθμούς την στάθμη του Βόσπορου. Τέλος, το Σπανάκι γλύτωσε τα περιοριστικά μέτρα που της είχαν απαγγελθεί και κυκλοφορεί πλέον ανάμεσα μας άνετα χωρίς το ενοχλητικό chipaki στο πόδι της.
Επίσης, η υπογράφουσα, βρήκε επιτέλους μια δουλειά για να πληρώσει και τις υπόλοιπες τρίχες της κεφαλής της , που παρεμπιπτόντως άσπρισαν κιόλας γαμώτο.
Tελικά είναι θέμα οπτικής, το να κάνουμε τις days of our lives απλά τέλειες?
Και όπως λέει κ ένας φίλος που έκανε guest στα friends: ‘δεν ήταν πολύ ωραίος ο τσακωμός μας?’
Ps. Κακεντρεχή σχόλια δεν επιτρέπονται κάτω από το ποστάρισμά μου. Ευχαριστώ! :P

Ο Βενιαμίν (Αυτοπαρουσίαση)

Ως το νεότερο μέλος της συντροφιάς θα ήθελα πρωτίστως να ευχαριστήσω όλους τους πρεσβύτερους/ες που με δέχτηκαν και κατόπιν να παρουσιάσω τον εαυτό μου, για να με γνωρίσει καλύτερα το κοινό.

Το κωδικό όνομα “Τρόμος” θα είναι αυτό που θα χρησιμοποιώ καθώς θα σας παρακολουθώ από τις σκιές και ενίοτε θα παρεμβαίνω κινώντας τα νήματα.

Καυστικά σχόλια, απροειδοποίητες επεμβάσεις, κριτική, θα είναι μερικές από τις δραστηριότητες μου.

Τσουπακόμπρες, φωνές στα κεφάλια μας, αυγά με σπανάκια και Bloomistes Κυριακές,

<Let the reign of terror begin>

Σας αφιερώνω το κάτωθεν με αγάπη

http://www.youtube.com/watch?v=u0Bc7X_jS7s

The Boy

(Ερώτηση δημοσιογράφου)
-Για ποιο λόγο δεν υπάρχουν πλέον οι Mary And The Boy;
-Για τον ίδιο λόγο που δεν υπάρχουν πια κρέατα στην κατάψυξη μου. Τα έφαγα και τελείωσαν.

Όσο περισσότερα καλύμματα έχει το κρεμμύδι, τόσο πιο κρύος θα είναι ο χειμώνας.

To κρεμμύδι είναι φυτό, γνωστό και με τα ονόματα κρόμμυον ή Άλλιον το κοινό. Το κρεμμύδι είναι λαχανικό με επιστημονική ονομασία Allium cepa και πιθανή προέλευση από τη νοτιοανατολική Ασία. Τα φύλλα αλλά και ο βολβός του τρώγονται, έχοντας χαρακτηριστική καυτερή γεύση και άρωμα .

Εκτός από το συνάχι, τους ρευματισμούς, την ολιγουρία, και πολλά πολλά άλλα βοηθάει και στην περίπτωση χωρισμού &μεγάλης κατανάλωσης αλκοόλ στο να στρώσει το στομάχι για να μπορείς άνετα να ταξιδέψεις για Βερολίνο.
Αυτό έκανε εχτές και η Μπλούμ και αναγκάστηκα να την συστήσω ως την φίλη μου από τα Μπόρα Μπόρα που δε μιλάει την ελληνική...γιατί καλά τα κρεμμύδια και οι ευεργετικές επιδράσεις τους στην υγεία, δε λέω, αλλά για το σόσιαλάιζιγκ...
Και μετά εξήγησε στην «πρωτευουσιάνικη φωνή» γιατί οι 300 του Λεωνίδα δεν αγωνίστηκαν εχθές στο Berliner Olympiastadion.

πι.ες.: τελικά μήπως ο Μέγας Αλέξανδρος θα γινόταν καλός πολέμαρχος ή να ψάξω για τον Προμηθέα?;
Και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.

Όταν το Σπανάκι hack-εβει τον κωδικό της Bloom!!!

Εδώ Σπανάκι.

Ζήλεψα με την σειρά μου και θέλω να κάνω κι εγώ 1 statement. βρε αδερφέ!

Η "σοβαρότητα" του blog μου και η μούρλα της Bloom με έκαναν blog-ο-κλέφτη.


Ψάχνοντας τα αρχεία του σκληρού μου, ύστερα από παράκληση της Μόνικα-τσιτσιποπό που θέλει να μας κορνιζώσει ομαδικός, βρήκα &εγώ μερικές φωτογραφίες στις οποίες το τρελλοπαρεόνι μας θα ταίριαζε μούρλια με το ανακαινισμένο δωμάτιο!

Στην πρώτη φώτο μπήκαμε μόνοι μας και σε κορνίζα, να γλιτώσεις από περιττά έξοδα (να δείς τι φίλους έχεις!!) άλλα δυστυχώς η Σούστα λόγω ετοιμασιών για τον γάμο και σκληρής εργασίας στο νησί δε μπόρεσε να παρευρεθεί στη φωτογράφιση…


Και παρόλο που πιστεύω πως κανείς άλλος εκτός από το ελαφάκι δεν θα έχει δυσκολία να αναγνωρίσει τον εαυτό του στην παραπάτω φωτογραφία, εγώ εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι:

Αριστερά πάνω:

Κυρία Σπανάκι(τρώω πολύ, νομίζω πως είμαι ιταλίδα, και έχω γκομενάκι την Athens που είναι παντρεμένη με την Bloom.How YOU doin'?)

Η Dr.Bloom (Άφησε καριέρα μπασκετμπολίστα για να γίνει παλαιοντολόγος και δεν έχει αφήσει ντοκιμαντέρ για ντοκιμαντέρ! Ξέρει και τα τσουπακάμπρα!!) http://en.wikipedia.org/wiki/Chupacabra
Στην κάτω σειρά από αριστερά προς τα δεξιά:
Ο Τρόμος ("Chandler, say something funny!", βρίσκεται συχνά σε δύσκολες καταστάσεις που τον κάνουν να μοιάζει γκέι και κανείς δεν ξέρει τι δουλειά κάνει!!!!)
Η Τσιτσιποπό ή "Mother Hen" ή απλά Μόνικα (google "neat freak"). χωρίς όμως τη σφυρίχτρα και το μπουκάλι- μικρόφωνο .

Το ελαφάκι "Princess Consuela Bananahammock" (αφελής και αθώα, παιδί στην καρδιά, σοφή-σε εκλάμψεις)

Η Athens Voice (Τhe snobbiest πρώην σερβιτόρα ,ανύπαντρη μητέρα,ανίδεη μαγειρικής! Αλλά (πσίτ!) είχε τον BRAND PITT)

Σούστα έσυ είσαι πάντα στην καρδιά μας!!

Και γι αυτό η δεύτερη φώτο είναι απο τον γάμο σου!

Από αριστερά προς τα δεξιά βλέπουμε:
Σούστα (νύφη), Μόνικα(γκρί τακούνι), Athens Voice,εγώ (αφού κόκκινο φουστάνι μόνο εγώ ή η νύφη αν δεν ήταν η νύφη θα μπορούσαμε να φορέσουμε), Ελαφάκι(1.60), Bloom(1.61)
Φώτο μπάι τρόμος.


Και η τελευταία είναι από τις προάλλες που πήγαμε τον σταθμό να πάρουμε τα εισιτήρια για Βόλο (βλέπε μαζική μετακόμιση για καλλιέργεια πατάτας σε ειδυλλιακό μέρος που συνδυάζει βουνό και θάλασσα. Και έχει ποδηλατοδρόμο καλύτερο από την μλκ που μας κάναν στη Σαλονίκη)

Εδώ βλέπουμε πάλι πρώτη την Μόνικα, από πίσω το ψιλοπερίεργο σπανάκι ,3η την Athens Voice (“Γιατί πάλι εγώ Τρίτη!!!”),4η η Σούστα («καλά εγώ έχω ταξιδέψει πολύ»), 5η η Μπλούμ («Εχει σίγουρα θάλασσα ο Βόλος ε;Αλλιώς να πάω στα Barbados!!») και τελευταίο στον κόσμο του ποιο άλλο; …το ελαφάκι!

*Εναλλακτικά εδώ μπορούν να αλλάξουν θέση οι 2 τελευταίες και η Bloom το ξερολάκι να διαβάζει για να μας διηγείται ιστορίες στη διαδρομή για την μαγευτική Βολάρα!(σαν να την ακουω την Αθενς στα αυτιά μου να το λέει με αυτό το παχύ Β όπως του πρέπει)

Φώτο μπάι τρόμος.Εγκέν.



πι.ες.Αφιερωμένο σε Ελαφάκι και Μονικάκι γιατί εξεταστικές έχει πολλές!