Το 'πε ο μεγάλος και τρανός Σεφερλής: Δεν ήξερες δε ρώταγες? Ε δε ρώτησα!Και γι' αυτό όπως λέει και μια πολύ σοφή παροιμία "όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια" στην περίπτωσή μου έπρεπε να έχει χρόνο και υπομονή προκειμένου να κάτσει να διαβάσει όooooooooooooooooooooooooooooooooooooooλες τις αναρτήσεις των καλών της φίλων με τη μία!!Ευτυχώς που ήταν όλες τους πολύ καλές δε λέτε και δε βαρέθηκα, με κάνα δυο να αγγίζουν την τελειότητα (ονόματα δε θα πω)!Τελοσπάντων, με τη καθοδήγηση της Bloom λοιπόν, καλώς σας βρήκα και στο blog και στη ζωή μου.
ps1: όταν σας σκέφτομαι έτσι όλους μαζί, όπως αυτή τη στιγμή, η συγκίνησή μου είναι πολύ μεγάλη που δεν μπορώ να μην γίνω λίγο μελό στο τέλος.i apologize
ps2: τα τόσα ο δεν είναι τυχαία!είναι όσες και οι αναρτήσεις σας :)
Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009
Γιώργος Οικονομέας
Ναι αναφέρομαι στον δημοσιογράφο. Μερικές φορές το φαίνεσθαι είναι διαφορετικό του είναι.
Εντυπωσιάστηκα όταν ακούγοντας παλιές γνώριμες μελωδίες και ψάχνοντας στο διαδύκτιο οδηγήθηκα στον Γιώργο Οικονομέα.
Μερικοί από εσάς ίσως γνωρίζετe τους Ωχρα Σπειροχαίτη, παλιά ελληνική μπάντα που είχε και εξακολουθεί να έχει έντονη πολιτική δραστηριότητα. Οι αναρχικοί Ωχράδες ήταν πάντα παρόντες σε περιόδους αστάθειας και πάντα στήριζαν με την μουσική τους.
Είναι μία μπάντα που σέβομαι, αλλά δεν είναι το θέμα του συγκεκριμένου κειμένου.
Έτσι λοιπόν ακούγοντας ένα από τα τραγούδια τους ονόματι κιθάρες ανακάλυψα οτι στιχουργος του τραγουδιού είναι ο Γιωργος Οικονομέας. Οι στίχοι είναι πολύ ανατριχιαστικοί και πολύ εύστοχοι.
Την δεκαετία του '80 είχε γράψει και εκδόσει μια ποιητική συλλογή με όνομα
«ΜΗΝ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΠΙΑ ΜΕ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΜΑΣ ΚΥΚΛΩΝΟΥΝ»
Παραθέτω μερικα ακόμα τραγούδια των οποίων ο δημιουργός είναι ο Οικονομέας.
Ο ΤΡΕΛΟΣ - Β . ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Στέλλα
ΩΧΡΑ ΣΠΕΙΡΟΧΑΙΤΗ _ ΘΑ ΦΥΓΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ Υπέροχο στα αυτιά μου.
Και ένα ξεθαμένο κείμενο, μια ιστορία
"Ιντιφάντα" ...
Εντυπωσιάστηκα όταν ακούγοντας παλιές γνώριμες μελωδίες και ψάχνοντας στο διαδύκτιο οδηγήθηκα στον Γιώργο Οικονομέα.
Μερικοί από εσάς ίσως γνωρίζετe τους Ωχρα Σπειροχαίτη, παλιά ελληνική μπάντα που είχε και εξακολουθεί να έχει έντονη πολιτική δραστηριότητα. Οι αναρχικοί Ωχράδες ήταν πάντα παρόντες σε περιόδους αστάθειας και πάντα στήριζαν με την μουσική τους.
Είναι μία μπάντα που σέβομαι, αλλά δεν είναι το θέμα του συγκεκριμένου κειμένου.
Έτσι λοιπόν ακούγοντας ένα από τα τραγούδια τους ονόματι κιθάρες ανακάλυψα οτι στιχουργος του τραγουδιού είναι ο Γιωργος Οικονομέας. Οι στίχοι είναι πολύ ανατριχιαστικοί και πολύ εύστοχοι.
Την δεκαετία του '80 είχε γράψει και εκδόσει μια ποιητική συλλογή με όνομα
«ΜΗΝ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΠΙΑ ΜΕ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΜΑΣ ΚΥΚΛΩΝΟΥΝ»
Παραθέτω μερικα ακόμα τραγούδια των οποίων ο δημιουργός είναι ο Οικονομέας.
Ο ΤΡΕΛΟΣ - Β . ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Στέλλα
ΩΧΡΑ ΣΠΕΙΡΟΧΑΙΤΗ _ ΘΑ ΦΥΓΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ Υπέροχο στα αυτιά μου.
Και ένα ξεθαμένο κείμενο, μια ιστορία
"Ιντιφάντα" ...
Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009
Oι ιστορίες πίσω από τα τραγούδια....
Metallica - The god that failed
Όσοι ξέρουν το τραγούδι, θα καταλάβουν από τους στίχους, το περιεχόμενο των οποίων εμπνεύστηκε ο Hetfield όταν η μητέρα του, που ήταν μάρτυρας του Ιαχωβά, πέθανε από αιμορραγία, αφού της είχε μπει ένα καρφί στο σώμα. Η θρησκεία της δεν της επέτρεπε μετάγγιση, γι' αυτό και απεβίωσε.
Επίσης για Rolling Stones - Satisfaction έχω ακούσει ότι ο Κιθ το έγραψε αφού ξύπνησε μέσα στη νύχτα, μετά από τρελό μεθύσι!
U2 - Sunday Bloody Sunday
Το τραγουδι μιλαει για μια Κυριακη που εμελλε να μεινει στην ιστορια ως Bloody Sunday χαρακτηρισμος που κυριολεκτικα δεν απεχει απο την πραγματικοτητα.Στις 30 Ιανουαριου 1972 σε μια πολη της Ιρλανδιας ονοματι Derry 14 ανθρωποι(6 απο τους οποιους ανηλικοι) σκοτωθηκαν απο τα πυρα επιλεκτων στρατιωτικων δυναμεων της Αγγλιας κατα τη διαρκεια μιας πορειας για τα ανθρωπινα δικαωματα.Συνολικα εκεινη τη μερα τραυματιστηκαν απο τους πυροβολισμους των ''επιλεκτων'' Αγγλων 26 ατομα που συμφωνα με αυτοπτεις μαρτυρες ηταν ολοι ΑΟΠΛΟΙ
lucy in the sky with diamonds-beatles
το συγκεκριμενο τραγουδι για πολλα χρονια θεωρητο "υμνος για τα ναρκωτικα" γιατι πιθανολογητο οτι ότι το πρόσωπο στο οποίο αναφερόταν απολογείτο για τη χρήση LSD (Lucy in the Sky with Diamonds).
Παρολο αυτα μια βρετανιδα, η 43χρονη Λούσι Βόουντε σε συνεντευξη της στο BBC λεει πως σε ηλικία 3 χρόνων ήταν στο ίδιο νηπιαγωγείο με τον Τζούλιαν Λένον, γιο του Τζον, και προσθέτει: "Ο Τζούλιαν έκανε μια ζωγραφιά και εκείνη την ημέρα ήλθε να τον παραλάβει ο πατέρας του μαζί με τον σοφέρ του".
" Φαντάζομαι ότι του έδειξε το σχέδιο και του είπε: "Αυτή είναι η φίλη μου η Λούσι από το σχολείο" και ο πατέρας του τον ρώτησε "και τι κάνει ψηλά στον ουρανό; Τί είναι αυτό γύρω από το λαιμό της; ".
Συνεπως το συγκεκριμενο τραγουδι το εμπνευστηκε ο Λενον απο μια ζωγραφια του γιου του
Όσοι ξέρουν το τραγούδι, θα καταλάβουν από τους στίχους, το περιεχόμενο των οποίων εμπνεύστηκε ο Hetfield όταν η μητέρα του, που ήταν μάρτυρας του Ιαχωβά, πέθανε από αιμορραγία, αφού της είχε μπει ένα καρφί στο σώμα. Η θρησκεία της δεν της επέτρεπε μετάγγιση, γι' αυτό και απεβίωσε.
Επίσης για Rolling Stones - Satisfaction έχω ακούσει ότι ο Κιθ το έγραψε αφού ξύπνησε μέσα στη νύχτα, μετά από τρελό μεθύσι!
U2 - Sunday Bloody Sunday
Το τραγουδι μιλαει για μια Κυριακη που εμελλε να μεινει στην ιστορια ως Bloody Sunday χαρακτηρισμος που κυριολεκτικα δεν απεχει απο την πραγματικοτητα.Στις 30 Ιανουαριου 1972 σε μια πολη της Ιρλανδιας ονοματι Derry 14 ανθρωποι(6 απο τους οποιους ανηλικοι) σκοτωθηκαν απο τα πυρα επιλεκτων στρατιωτικων δυναμεων της Αγγλιας κατα τη διαρκεια μιας πορειας για τα ανθρωπινα δικαωματα.Συνολικα εκεινη τη μερα τραυματιστηκαν απο τους πυροβολισμους των ''επιλεκτων'' Αγγλων 26 ατομα που συμφωνα με αυτοπτεις μαρτυρες ηταν ολοι ΑΟΠΛΟΙ
lucy in the sky with diamonds-beatles
το συγκεκριμενο τραγουδι για πολλα χρονια θεωρητο "υμνος για τα ναρκωτικα" γιατι πιθανολογητο οτι ότι το πρόσωπο στο οποίο αναφερόταν απολογείτο για τη χρήση LSD (Lucy in the Sky with Diamonds).
Παρολο αυτα μια βρετανιδα, η 43χρονη Λούσι Βόουντε σε συνεντευξη της στο BBC λεει πως σε ηλικία 3 χρόνων ήταν στο ίδιο νηπιαγωγείο με τον Τζούλιαν Λένον, γιο του Τζον, και προσθέτει: "Ο Τζούλιαν έκανε μια ζωγραφιά και εκείνη την ημέρα ήλθε να τον παραλάβει ο πατέρας του μαζί με τον σοφέρ του".
" Φαντάζομαι ότι του έδειξε το σχέδιο και του είπε: "Αυτή είναι η φίλη μου η Λούσι από το σχολείο" και ο πατέρας του τον ρώτησε "και τι κάνει ψηλά στον ουρανό; Τί είναι αυτό γύρω από το λαιμό της; ".
Συνεπως το συγκεκριμενο τραγουδι το εμπνευστηκε ο Λενον απο μια ζωγραφια του γιου του
Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009
The Gossip! Heavy Cross!
gamoto pos mporo na valo video?? tespa patiste edo pano!teleia dn einai i typissa?
Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009
Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009
Greek tv kai pasis ellados!
Η λειτουργία της ελληνικής τηλεόρασης συνοψίζεται στην εξής φράση:
"Ο Λαζόπουλος σχολιάζει όλες τις εκπομπές, και όλες οι εκπομπές σχολιάζουν τον Λαζόπουλο."
"Ο Λαζόπουλος σχολιάζει όλες τις εκπομπές, και όλες οι εκπομπές σχολιάζουν τον Λαζόπουλο."
Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009
Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009
Μια κατοστάρα χρόνια έκανα λάθος και ήρθα σε αυτή την εποχή.
1900-1930:Γιατί θα ήθελα να ζήσω τότε.
Freud->Ερμηνεία ονείρων
Τιτανικός->Ναυαγεί
Nietzche->Αναπτύσσει την θεωρία του
Proust->Δημοσιεύει το πρώτο του άρθρο "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο"
Les Fauves->Κάνουν την πρώτη τους έκθεση
Einstein->Διατυπώνει την θεωρία της σχετικότητας
Ρεμπέτικο τραγούδι
& Παρίσι, Μονμάρτη, Ντανταϊσμός, Σουρεαλισμός κλπ
Freud->Ερμηνεία ονείρων
Τιτανικός->Ναυαγεί
Nietzche->Αναπτύσσει την θεωρία του
Proust->Δημοσιεύει το πρώτο του άρθρο "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο"
Les Fauves->Κάνουν την πρώτη τους έκθεση
Einstein->Διατυπώνει την θεωρία της σχετικότητας
Ρεμπέτικο τραγούδι
& Παρίσι, Μονμάρτη, Ντανταϊσμός, Σουρεαλισμός κλπ
Για τους μάγκες...
Σήμερα στην Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία είχε την αυτό βιογραφία του Μάρκου Βαμβακάρη και στον πρόλογο του βιβλίου από την Αγγέλα Βέλλου – Κάιλ είχε έναν ορισμό του Μάγκας. Έλεγε λοιπόν :
- Ο μάγκας ξέρει να ζει. Δηλαδή του αρέσουν τα ωραία. Η μουσική και ο χορός, η καλή παρέα και το μαύρο, η γυναίκα και η αποχή από της κραυγαλέες ανάγκες της καθημερινότητας, αποτελούν την ουσία της έννοιας «τα ωραία».
- Δεν πειράζει κανένα και δεν θέλει να τον πειράζουν. Αυτή η στάση ανοχής απέναντι στον συνάνθρωπο του δεν είναι μόνο ένας τρόπος για να βρει την ησυχία του, είναι βασική αξία που δεν είναι παραδοσιακή. Ξεπροβάλλει από τις συνθήκες ζωής στην πόλη, όπου συνωστίζεται κάθε καρυδιάς καρύδι. Είναι σεβασμός για την προσωπικότητα , είναι πίστη στην πλήρωση που έρχεται σαν αποτέλεσμα προσωπικής εκλογής.
Ο μάγκας έχει διαλέξει, όπως είπαμε «τα ωραία» και απορρίπτει το κυνήγι του χρήματος. Η δουλειά είναι αναγκαία για την ανεξαρτησία του. […]
Ο μάγκας ενώ στο χρήμα είναι ολιγαρκής και ποτέ δεν θα θυσίαζε τα ωραία στο κυνήγι του χρήματος, θυσιάζει το «παν» για το μεράκι του, το πάθος του. Σ’ αυτό το σημείο έρχεται σε σύγκρουση με την κοινωνία που τον βρίζει σαν ελεεινό και σάπιο στοιχείο. Ο μάγκας επιμένει. Αυτό είναι ίσως το πιο σπουδαίο στοιχείο της ανθρωπιάς του. Από την κοινωνία έχει αποκοπεί, δηλαδή από την εξάσκηση δύναμης και εξουσίας. […]
Είναι ελεύθερος όχι μόνο να εκφράσει τον πόνο του για την αδυναμία και την σκληρή ζωή του αδύνατου, αλλά να χρησιμοποιήσει όλη του την εξυπνάδα, όλη του την υπομονή , την εφευρετικότητα, τη δίψα του για τάξη, την παράδοση του και να δημιουργήσει τέχνη. Σ’ αυτήν την τέχνη διοχετείει όλες του τις ικανότητες και τα χαρίσματα που το σύστημα, ακριβώς επειδή τον πέταξε στο περιθώριο, υποστηρίζει ότι δεν έχει. Γι αυτό και η τέχνη του είναι τόσο σφοδρή και δυνατή. Είναι απόδειξη της αξίας του στην άσκηση της ελευθερίας του.[…]
Ο αστός έχει μάθει να βλέπει τάξη, μέτρο, εξυπνάδα και ομορφιά μόνο στο δρόμο που οδηγεί στο χρήμα, στη δύναμη, τη σιγουριά. […]
Και επειδή σε αυτό το μπλόγκ για να πάρεις σχολιασμό πρέπει να υμνήσεις και την την υπέροχη παρέα μας…
Ο μάγκας ζει πραγματικά στην παρέα του. Η παρέα αντικαθιστά την οργανωμένη γύρω απ’ το Κέντρο κοινωνία. Μέσα στην παρέα προσωπικότητα δεν ισοπεδώνεται. Στην μαγκιά η προσωπικότητα με όλα της τα χαρακτηριστικά και τις ιδιοτυπίες είναι ακριβώς η προσφορά του ατόμου στο σύνολο της παρέας. Η παρέα είναι ανομοιογενής. Κι ο μάγκας που θα καταφέρει να προσφέρει χαρά, παρηγοριά, θάρρος, ζεστασιά, υπομονή, ελπίδα, ρυθμό, τραγούδι, σοφία κ.λ.π, αυτός ο μάγκας αναγνωρίζεται.
Για σάουντρακ ταιριάζει γάντι αυτό.
Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009
Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009
Sos
Χρειάζομαι την βοήθεια σας& ήρθε η ώρα ο στρατός σωτηρίας να λάβει δράση.
Για το πρότζεκτ μου θέλω να σκεφτείτε και να μου πείτε 1 κοινωνικό προβληματισμό σας. Τροχαία λόγο κατανάλωσης αλκοόλ, βία στα γήπεδα, ανεργία, χαμηλοί μισθοί, υπερκατανάλωση, μόλυνση, σεξισμός και ότι άλλο μπορεί να σας απασχολεί.
Τον προβληματισμό του καθενός θα τον κάνουμε πλακάτ και θα σας βγάλω φωτογραφία.
Την Κυριακή.Είστε μέσα;Πακαλώωωωω......
Γιατί ο Τρόμος είναι ο καλύτερος
Πρόλογος
Πάνε 13 χρόνια τώρα, που ο Τρόμος γνώρισε την Μπλουμ. Πρώτη μέρα στο γυμνάσιο. Μεταξύ τους συμπάθεια (η Μπλουμ περισσότερο). Έπειτα γνώρισε την κολλητή της φίλη, την Τσιτσιποπό. Μεταξύ τους αντιπάθεια (κράτησε μόνο 7 – 8 χρόνια).
Στη β γυμνασίου Βόις και Ελαφάκι κάνουν δειλά δειλά τα πρώτα βήματα και αφήνονται στην αγκαλιά του Τρόμου (πάντα φιλική η αγκαλιά). Τα χρόνια περνούν και το σύμπαν συνωμοτεί ώστε Σπανάκια και Σούστες να συγχρονιστούν στο ίδιο ενεργειακό πεδίο της παρέας. Παρέες, μαθήματα, έρωτες, χυλόπιτες, διαλείμματα, καθηγητές, βιβλία, γέλια, τσιγάρα στο ψοφόκρυο, ωριαίες, κοπάνες, χαρτάκια, μουσική, σενάρια, βιογραφικά, εκδρομές, εξετάσεις. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, αλκοόλ, γκομενάκια, τσιγάρα, κι άλλα τσιγάρα, κραιπάλη, μπυρόνια, ξενύχτια, πάρτυ, μπιτς μπαρ, τεκίλα, σφηνάκια, τζην, κάμπινγκ, κανάτες, σεξ, καφές, λεωφορεία, μπύρες, δρόμοι, καρπούζια, πολλά περισσότερα τσιγάρα, αυτοκίνητα, ταξείδια, μουσικές. ΣΗΜΕΡΑ.
Κυρίως Θέμα
Σε όλη αυτές τις καταστάσεις, σε όλη αυτή την διαδρομή, σε όλα αυτά τα χρόνια, ο Τρόμος πανταχού παρών σε όλα τα γέλια, στα εύκολα και στα δύσκολα, πάντα εκεί, συχνά με την γνωστή του απορία «Θα παίξει καμιά μπύρα?». Ο αδερφός που όλα τα κορίτσια πάντα θα θελαν να είχαν, ο γκόμενος που πάντα θα θελαν να είχαν, ο φίλος που πάντα θα θελαν να είχαν.
Όταν θα χωρίζουν οι φίλες του, θα τις προσέχει, θα πίνουν μπύρες, θα σουρώνουν, θα τις κάνει τοστ, θα κάνει ψυχανάλυση μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες (ίσως και δεύτερες), θα τις στρώνει το κρεβάτι, θα τις σκεπάζει για να μην κρυώνουν. Φθόνος και δηλητήριο στάζουν από τους αντίπαλους άνδρες, που τον ζηλεύουν και τον θέλουν να έχει κάποια ατέλεια-όχι δεν είναι γκέυ!!!
ΓΝΩΣΤΗ ΑΤΑΚΑ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΒΡΑΔΙΝΗ ΕΞΟΔΟ: ΦΙΛΕ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙΣ ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΓΚΟΜΕΝΕΣ, ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ. ΕΙΣΑΙ ΜΑΓΚΑΣ!
Είναι τόσο κουλ που ρίχνει τα αυτοκίνητα του για πλάκα στον γκρεμό χωρίς να τον νοιάζει, βρίζει τους μπάτσους κατάμουτρα και μετά γίνεται φίλος μαζί τους κανονίζοντας τσιπουράκια, κάνει βόλτες με το λεωφορείο από τα κτελ στην άλλη άκρη της Θεσσαλονίκης μετά από τεκίλες και ξενύχτια.
Είναι τόσο υπέροχος που ποτέ δεν θα σου αρνηθεί μια μπύρα. Θα συζητήσει και θα ενδιαφερθεί για τους εφιάλτες των φίλων του. Θα γουστάρει με τζαζ μουσική με ένα τσιγάρο και ένα ποτό. Θα αναλύσει κβαντικές, τρισδιάστατες θεωρίες, φιλοσοφίες, συμπαντικές έλξεις και φωτόνια, τον λόγο ύπαρξης της ζωής, την ζωή.
Επίλογος
Όλα αυτά και άλλα πολλά τα έχει ο φίλος των 4Α2Μ ο Τρόμος και για αυτό παίζει πολλή αγάπη. Οι 4Α2Μ θέλουν να ζητήσουν συγγνώμη από τις υπόλοιπες κοπέλες, αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα αφού ο Τρόμος είναι μόνο ένας. Αυτές προλάβαν πρώτες!
Πάνε 13 χρόνια τώρα, που ο Τρόμος γνώρισε την Μπλουμ. Πρώτη μέρα στο γυμνάσιο. Μεταξύ τους συμπάθεια (η Μπλουμ περισσότερο). Έπειτα γνώρισε την κολλητή της φίλη, την Τσιτσιποπό. Μεταξύ τους αντιπάθεια (κράτησε μόνο 7 – 8 χρόνια).
Στη β γυμνασίου Βόις και Ελαφάκι κάνουν δειλά δειλά τα πρώτα βήματα και αφήνονται στην αγκαλιά του Τρόμου (πάντα φιλική η αγκαλιά). Τα χρόνια περνούν και το σύμπαν συνωμοτεί ώστε Σπανάκια και Σούστες να συγχρονιστούν στο ίδιο ενεργειακό πεδίο της παρέας. Παρέες, μαθήματα, έρωτες, χυλόπιτες, διαλείμματα, καθηγητές, βιβλία, γέλια, τσιγάρα στο ψοφόκρυο, ωριαίες, κοπάνες, χαρτάκια, μουσική, σενάρια, βιογραφικά, εκδρομές, εξετάσεις. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, αλκοόλ, γκομενάκια, τσιγάρα, κι άλλα τσιγάρα, κραιπάλη, μπυρόνια, ξενύχτια, πάρτυ, μπιτς μπαρ, τεκίλα, σφηνάκια, τζην, κάμπινγκ, κανάτες, σεξ, καφές, λεωφορεία, μπύρες, δρόμοι, καρπούζια, πολλά περισσότερα τσιγάρα, αυτοκίνητα, ταξείδια, μουσικές. ΣΗΜΕΡΑ.
Κυρίως Θέμα
Σε όλη αυτές τις καταστάσεις, σε όλη αυτή την διαδρομή, σε όλα αυτά τα χρόνια, ο Τρόμος πανταχού παρών σε όλα τα γέλια, στα εύκολα και στα δύσκολα, πάντα εκεί, συχνά με την γνωστή του απορία «Θα παίξει καμιά μπύρα?». Ο αδερφός που όλα τα κορίτσια πάντα θα θελαν να είχαν, ο γκόμενος που πάντα θα θελαν να είχαν, ο φίλος που πάντα θα θελαν να είχαν.
Όταν θα χωρίζουν οι φίλες του, θα τις προσέχει, θα πίνουν μπύρες, θα σουρώνουν, θα τις κάνει τοστ, θα κάνει ψυχανάλυση μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες (ίσως και δεύτερες), θα τις στρώνει το κρεβάτι, θα τις σκεπάζει για να μην κρυώνουν. Φθόνος και δηλητήριο στάζουν από τους αντίπαλους άνδρες, που τον ζηλεύουν και τον θέλουν να έχει κάποια ατέλεια-όχι δεν είναι γκέυ!!!
ΓΝΩΣΤΗ ΑΤΑΚΑ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΒΡΑΔΙΝΗ ΕΞΟΔΟ: ΦΙΛΕ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙΣ ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΓΚΟΜΕΝΕΣ, ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ. ΕΙΣΑΙ ΜΑΓΚΑΣ!
Είναι τόσο κουλ που ρίχνει τα αυτοκίνητα του για πλάκα στον γκρεμό χωρίς να τον νοιάζει, βρίζει τους μπάτσους κατάμουτρα και μετά γίνεται φίλος μαζί τους κανονίζοντας τσιπουράκια, κάνει βόλτες με το λεωφορείο από τα κτελ στην άλλη άκρη της Θεσσαλονίκης μετά από τεκίλες και ξενύχτια.
Είναι τόσο υπέροχος που ποτέ δεν θα σου αρνηθεί μια μπύρα. Θα συζητήσει και θα ενδιαφερθεί για τους εφιάλτες των φίλων του. Θα γουστάρει με τζαζ μουσική με ένα τσιγάρο και ένα ποτό. Θα αναλύσει κβαντικές, τρισδιάστατες θεωρίες, φιλοσοφίες, συμπαντικές έλξεις και φωτόνια, τον λόγο ύπαρξης της ζωής, την ζωή.
Επίλογος
Όλα αυτά και άλλα πολλά τα έχει ο φίλος των 4Α2Μ ο Τρόμος και για αυτό παίζει πολλή αγάπη. Οι 4Α2Μ θέλουν να ζητήσουν συγγνώμη από τις υπόλοιπες κοπέλες, αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα αφού ο Τρόμος είναι μόνο ένας. Αυτές προλάβαν πρώτες!
Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009
Αίνιγμα:
Τι θα έβγαινε από τον συνδυασμό του στόματος της Voice και του μεγαλείου του Ζάχου;
Ο νικητής κερδίζει σέικερ.
Ο νικητής κερδίζει σέικερ.
Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009
Foux Da Fa Fa ...Flight of the Conchords
Je voudrais une croissant.Je suis enchante. Ou est le bibliotheque? .Voila mon passport . Ah, Gerard Depardieu .Un baguette, ah ha ha, oh oh oh oh!
Ba Ba ba-ba Bow!Foux da fa ...
Είναι το κάτι άλλο οι τύποι!!Θεοί!
Ba Ba ba-ba Bow!Foux da fa ...
Είναι το κάτι άλλο οι τύποι!!Θεοί!
Welcome to Kill Loop.
Επειδή έχουμε νέο αίμα στην ομάδα. Listen up, maggots!
Θα θέσω κι εγώ κανόνες όπως ο φίλτατος Tyler:
The first rule of Kill Loop is: you do not talk about Kill Loop.The second rule of Kill Loop is: you DO NOT talk about Kill Loop!Third rule of Kill Loop: if this is your first time at Kill Loop, you have to post.
Θα θέσω κι εγώ κανόνες όπως ο φίλτατος Tyler:
The first rule of Kill Loop is: you do not talk about Kill Loop.The second rule of Kill Loop is: you DO NOT talk about Kill Loop!Third rule of Kill Loop: if this is your first time at Kill Loop, you have to post.
Chaos
Γεια σας φανταστικοί μου φίλοι και φίλες! Πρώτα από ολα ειστε υπέροχοι - υπέροχες, μην ξεχνιόμαστε! Διάβασα τις καταπληκτικές δημοσιεύσεις σας και έμεινα άναυδος μα την αληθεια! Τι επίπεδο...τι λόγος ( ανευ λόγου γλύψιμο λέγεται αυτό..)
Μου ζητήσατε επανηλειμμένα να γράψω κάτι...μετά απο ώριμη σκέψη και προσεχτική διαλογή κατέληξα στο super-wow θέμα του ΧΑΟΥΣ. yeah! Όχι, μην ξενερώνετε σας παρακαλώ είναι ενδιαφέρον! θα προσπαθήσω να είμαι απλός και κατανοητός αλλα υπολογίζω και στην δική σας προσπάθεια να καταλάβετε! Ελπίζω να σας αρέσει :)
Τι είναι το Χάος λοιπόν?
"Η ευαίσθητη εξάρτηση από τις αρχικές συνθήκες..." (?!?!?)
"Ναι μας φώτισες μαλάκα" θα μου πείτε..." πάρτο αλλιωωωως!!"
Οκ, λοιπόν, here we go!
Σκεφτείτε οτί ξυπνάτε μια μέρα, στις 8 το πρωί just, και τρώτε μία απίστευτη φλασιά. Λίγο το κρασί και η παρέα το προηγούμενο βράδυ, λίγο το διεστραμμένο σας μυαλό, drugs, e.t.c. ΤΕΛΩΣΠΑΝΤΩΝ! Και ιδού το ερώτημα. Για ποιο λόγο μια ολόκληρη μέρα να μοιράζεται σε 24 ώρες sony και καλά?? γιατί όχι σε λιγότερες ή σε περισσοτερες? Η προφανής απάντηση είναι οτι η γη γυρνάει γύρω απο την πάρτη της κάθε 24 ώρες. Σωστά?Όμως, η ξεροκεφαλιά σας και η οργιάζουσα φαντασία σας, σας οδήγουνε σε μία ανορθόδοξη απόφαση. Τώρα προσοχή! Αντί για 24 ώρες την ημέρα εσείς θα ζείτε 25 ώρες την ημέρα! Αυτό σημαίνει οτι θα προσθέσετε μία extra ώρα στην ημέρα, ΟΧΙ ότι θα διαιρέσετε την ημέρα σε 25 ίσα μέρη και θα τα βαφτίσετε ώρες...μην μπερδευτείτε εδώ!
Οπότε τι γίνεται? έχοντας πάρει αυτή την απόφαση ξεκίνατε να ζήσετε το 25ωρο σας γεμάτοι όρεξη και περιέργεια! Προσοχή! Ο υπόλοιπος κόσμος συνεχίζει να λειτουργεί με 24ωρη μέρα!!!
Το παράδειγμα είναι απλοποιημένο για πρακτικούς λόγους. Enjoy!
Μέρα πρώτη
α) 8:00 εγερτήριο
β) 9:00 - 17:00 δουλειά
γ) 18:00-24:00 καφέδες - ξύδια- κοινωνικές δραστηριότητες-sex
δ) 24:00-25:00 H ΕΧΤRΑ ώρα, παει στο γ) η στο ε) διαλέγετε εσείς!! Απλά μην την ξεχνάτε!
ε) 00:00 -8:00 ύπνος, sex, playstation
Εφόσον μόνο εσείς σε όλη την υφήλιο είχατε αυτή την καταπληκτική ιδέα, την 2η μέρα θα υποστείτε κάποιες επιπτώσεις. Θα τα ακούσετε απο το αφεντικό σας επειδή αργήσατε μία ώρα στη δουλειά, καθώς και από τους φίλους - συντρόφους σας γιατί τους στήσατε επίσης μία ώρα στον καφέ η στο ποτό. Κατα τα άλλα μικρές οι διαφορές.
Την 2η μέρα τα πράγματα χειροτερεύουν. Το αφεντικό σας, σας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου (σήμερα αργήσατε 2 ώρες στη δουλειά σας) και σας δίνει μία τελευταία ευκαιρία να συμμορφωθείτε. οι φίλοι σας πίνουν καφέ χωρίς εσάς. (εσεις πίνετε μόνος καφέ, μετά από 2 ώρες) Τέλος ο-η σύντροφος σας, δεν σας κάθεται γιατί είστε πολύ μαλάκας και νομίζει οτι τον-την κερατώνετε.
Από την 3η μέρα και μετά αρχίζουν τα προβλήματα. Απολύεστε, χωρίζετε με τον-την σύντροφο, και οι φίλοι σας σας κοιτάζουν λες και είστε σε γυάλινο κουτί. Απεγνωσμένα προσπαθούνε να σασ επαναφέρουνε στην πραγματικότητα. αλλά που...έχετε πάρει το θέμα σοβαρά και είστε μπροστά απο την εποχή σας..δε γαμιούνται όλοι...
Με την ίδια λογική μπορείτε να φανταστείτε τι θα συμβεί παρακάτω...θα αποξενωθείτε τελειώς απο τον κοινωνικό σας περίγυρο και θα γίνεται ενας μυστηριώδης γραφικός τύπος που πίνει καφέ στις 4 τα ξημερώματα με τη μουσική στη διαπασών. Κάθε 24 μέρες θα επανέρχεστε, προσωρινά, στην κανονικότητα με την διαφόρα ότι θα μετράτε μία μέρα παραπάνω στο ημερολόγιο σας!
Κουραστήκατε?? Δειτε καμμία μαλακία να γουστάρετε τότε και συνεχίζω σύντομα
.
Τέλος το διάλλειμα! Που είχα μείνει?
Ναι, με τον τρόπο αυτό έχετε επινοήσει το χαός! Μία μικρή αλλαγή στην καθημερινότητα μπορεί να οδηγήσει στην πλήρη αποδιοργάνωση και αντισυμβατικότητα. Ενώ εξακολουθείτε να λειτουργείτε 'κανονικά' με τους δικούς σας όρους του 25ωρου, για όλο τον υπόλοιπο κόσμο είστε απρόβλεπτος. Οι άνθρωποι γύρω σας θα δυσκολευόνταν να προβλέψουν την συμπεριφορά σας, όσο ένας μετεωρολόγος μια καταιγίδα μετά απο 3 μήνες! Μα σκεφτείτε το εξής! Όταν θα έχει περάσει ένας χρόνος (365 μέρες) για τον υπόλοιπο κόσμο, εσείς θα προηγείστε κατι παραπάνω απο 15 μέρες! Και για να το παω λίγο παραπάνω se 24 χρόνια θα μετράτε +1 χρόνο από όλο τον υπόλοιπο κόσμο! Φανταστείτε λοιπόν τι απρόβλεπτες συνέπειες θα προκύψουν απο αυτή τη φάση!
Μπορείτε να κατασκευάσετε πολλά τέτοια νοητικά "τρικ" με οποιαδήποτε κατάσταση η φυσικό φαινόμενο θέλετε εσείς...Αλλά για όνομα, μην τα κάνετε πράξη, πριν τα επεξαργαστείτε διεξοδικά...
bonney, out
Πιες: Το πείραμα αυτό το εφάρμοσε ένας από τους εμπνευστές της θεωρίας του χάους, o Mitchell Feigenbaum, για ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα μερικών βδομαδών
Τι θα γινόταν αν …..
Περνούσα την ώρα μου στο ηλίθιο facebook, όταν είδα το status μιας φίλης να λέεi: what if….και άρχισα να αναρωτιέμαι πόσες φορές έκανα σκέψεις που ξεκινούσαν μαυτήν την φράση. Και έτσι άρχισε η παράλογη ροή της σκέψης μου.
Τι θα γινόταν αν …..
Το Σπανάκι μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερε να ανοίξει την πολυπόθητη καφετέρια. Εκεί σε μια γωνιά της Θεσσαλονίκης, πηγαίναμε και πίναμε τσάι με μήλο και κανέλα, συνοδευόμενο από κουλουράκια βανίλια. Εκεί συναντιούνταν λοιπόν οι παλιοί συμμαθητές. Ο ένας καφές έφερε τον άλλον και η μια συνάντηση τη δεύτερη κλπ. Ο Tromos συνήθιζε να πηγαίνει εκεί με την φίλη του Voice, που είχε ανοίξει γραφείο από πάνω ακριβώς και συχνά πυκνά εξαφανιζόταν για να πιεί ένα ζεστό cappuccino από τα χεράκια της φίλης της, με την Τσιτσιποπό.
Τι θα γινόταν αν …..
Η Τσιτσιποπό, ήταν φιλόλογος σ’ένα γυμνάσιο της πόλης και συνήθιζε μετά το σχολείο να πηγαίνει στο Σπανάκι για καφέ. Εκεί σε τακτική βάση βρίσκονταν με τον φίλο της Tromo και τα λέγανε. Λέγανε και λέγανε με τις ώρες και το Σπανάκι τους άκουγε βαριεστημένα. Μερικές φορές εμφανιζόταν και η Σούστα και μεγάλωνε η παρέα.
Τι θα γινόταν αν …..
Η Σούστα στο μεταξύ είχε παντρευτεί και είχε κάνει μια κόρη, την Κλυταιμνήστρα με νονά την Bloom. Ακόμα όλη η Αμοργός μιλάει για τον γάμο της, 3 μέρες και 3 νύχτες πίναμε ώσπου χάσαμε το Ελαφάκι κάπου σε κάτι σοκάκια και δεν την ξαναβρήκαμε.
Τι θα γινόταν αν …..
Αργότερα μάθαμε ότι έφυγε μέναν ναύτη σε κάτι ξένα νησιά, Bora bora θαρρώ πως τα λένε και λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησε και η Bloom όπου μετά από μια σεισμολογική έρευνα έσωσε το νησί από τσουνάμι και γιαυτό της χάρισαν το χρυσό κλειδί της πόλης.
Τι θα γινόταν αν …..
Οι ζωές μας γίνονταν μαγικές και ονειρεμένες. Πάλι καφέ θα πίναμε σ’ένα μαγαζί, πάλι θα τα πίναμε κάπου και θα τα λέγαμε, ίσως με μεγαλύτερη οικογένεια, ίσως λίγο πιο μαυρισμένες, ίσως πιο πλούσιοι, ίσως πιο κατασταλαγμένοι, ή με έναν ναύτη αλά μπρατσέτα, όπως και να’χει πάλι τέλεια θα περνούσαμε.
Τι θα γινόταν αν …..
Το Σπανάκι μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερε να ανοίξει την πολυπόθητη καφετέρια. Εκεί σε μια γωνιά της Θεσσαλονίκης, πηγαίναμε και πίναμε τσάι με μήλο και κανέλα, συνοδευόμενο από κουλουράκια βανίλια. Εκεί συναντιούνταν λοιπόν οι παλιοί συμμαθητές. Ο ένας καφές έφερε τον άλλον και η μια συνάντηση τη δεύτερη κλπ. Ο Tromos συνήθιζε να πηγαίνει εκεί με την φίλη του Voice, που είχε ανοίξει γραφείο από πάνω ακριβώς και συχνά πυκνά εξαφανιζόταν για να πιεί ένα ζεστό cappuccino από τα χεράκια της φίλης της, με την Τσιτσιποπό.
Τι θα γινόταν αν …..
Η Τσιτσιποπό, ήταν φιλόλογος σ’ένα γυμνάσιο της πόλης και συνήθιζε μετά το σχολείο να πηγαίνει στο Σπανάκι για καφέ. Εκεί σε τακτική βάση βρίσκονταν με τον φίλο της Tromo και τα λέγανε. Λέγανε και λέγανε με τις ώρες και το Σπανάκι τους άκουγε βαριεστημένα. Μερικές φορές εμφανιζόταν και η Σούστα και μεγάλωνε η παρέα.
Τι θα γινόταν αν …..
Η Σούστα στο μεταξύ είχε παντρευτεί και είχε κάνει μια κόρη, την Κλυταιμνήστρα με νονά την Bloom. Ακόμα όλη η Αμοργός μιλάει για τον γάμο της, 3 μέρες και 3 νύχτες πίναμε ώσπου χάσαμε το Ελαφάκι κάπου σε κάτι σοκάκια και δεν την ξαναβρήκαμε.
Τι θα γινόταν αν …..
Αργότερα μάθαμε ότι έφυγε μέναν ναύτη σε κάτι ξένα νησιά, Bora bora θαρρώ πως τα λένε και λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησε και η Bloom όπου μετά από μια σεισμολογική έρευνα έσωσε το νησί από τσουνάμι και γιαυτό της χάρισαν το χρυσό κλειδί της πόλης.
Τι θα γινόταν αν …..
Οι ζωές μας γίνονταν μαγικές και ονειρεμένες. Πάλι καφέ θα πίναμε σ’ένα μαγαζί, πάλι θα τα πίναμε κάπου και θα τα λέγαμε, ίσως με μεγαλύτερη οικογένεια, ίσως λίγο πιο μαυρισμένες, ίσως πιο πλούσιοι, ίσως πιο κατασταλαγμένοι, ή με έναν ναύτη αλά μπρατσέτα, όπως και να’χει πάλι τέλεια θα περνούσαμε.
COMMERCIAL BREAKERS
Commercial Breakers from Douglas Haddow on Vimeo.
Είναι μια εκστρατεία ενημέρωσης με στόχο τη διακοπή της προώθησης της υπερκατανάλωσης και επίθεση κατά της νομιμότητας της διαφήμισης. Περιλαμβάνει μια σειρά από "αντι-διαφημίσεις" (subvertisements) και η ιδέα είναι απλά να σαμποτάρουν την έννοια της διαφήμισης και να υπονομεύουν την ισχύ των μεγάλων εταιριών.
Το βρήκα στο adbusters-ομάδα ακτιβιστόν που βγάζουν & ένα πολυ αξιόλογο περιοδικό.
Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009
Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009
Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009
Expectations kill creativity.
Το τελευταία καιρό έχει αρχίσει πάλι μέσα μου και φωνάζει αυτή η φωνούλα -όχι, όχι το γουρουνάκι αυτό πάντα πεινούσε και πάντα θα πεινάει, αλλά αυτή της δημιουργικότητας. Θέλω κάτι να κάνω. Τρώγομαι με τα ρούχα μου
Ευτυχώς άρχισα τσούκου, τσούκου να κάνω πάλι σπανάκια, έκοψα τους cult συγγραφείς και διαβάζω τους κλασσικούς-που κακός τόσα χρόνια τους περιφρονούσα. Πήρα και τελάρα και πινέλα. Είπα να ξαναρχίσω την ζωγραφική, ξετρύπωσα και την αναλογική φωτογραφική του μπαμπάκου από το ντουλάπι, ανακαλύπτω τους θησαυρούς της adobe και της macromedia, δεν αφήνω φρι πρές αδιάβαστο-όλα &όλα! Και ναι βλέπω και πάλι ταινίες! Ξύπνησα από τον λήθαργο που είχα πέσει. Χειμερία νάρκη τέλος.
Αύριο πάω πρώτη μέρα στη σχολή για το ΜΑ και νιώθω όπως όταν είδα πρώτη φορά τον πίνακα του Μπός!
Πάει καιρός από την τελευταία φορά που ήξερα τι θέλω. ‘Ηξερα τι δεν θέλω και τι θέλουν οι άλλοι και νόμιζα αρκεί.
Ο Γκωγκεν σε ένα γράμμα του έγραψε ότι ένιωσε πως έπρεπε να πάει πίσω, περά από τα άλογα του Παρθενώνα, και να φτάσει στο ξύλινο κουνιστό αλογάκι της παιδικής του ηλικίας…Έτσι αποφάσισα και εγώ. Αρνούμαι και απεργώ σαν τον Τρόμο.
Δεν ξέρω αν είναι ωριμότητα, ίσως ήταν η αυστηρή αυτοκριτική μου, ίσως οι απαιτήσεις των άλλων. Ίσως απλά ήταν η τεμπελιά και η αναβλητικότητα μου. Δεν ξέρω αν ήταν η ενοχή της αυτοθυσίας των γονιών που ρύθμιζε την δημιουργικότητα μου, σίγουρα πάντως ξέρω και είναι γεγονός πως μετά από πέντε χρόνια μπορώ να συσσωρεύσω όλο το σπανάκι που έχω μέσα μου σε κάτι που γουστάρω εγώ. Είναι η πρώτη φορά που συνειδητοποιώ πως δεν περιμένω τίποτα από κανέναν. Δεν έχω τίποτα για δεδομένο και έχω πιεί τόσα λίνεα και τόσους καφέδες που οι 24 ώρες θα μου φτάσουν τελικά! Και αν δεν θα είναι πτήση, σίγουρα θα είναι πτώση με στυλ. Γιατί το θέμα είναι ‘συ ποιους είισαι!
Πι.ες.: βοηθάει και το γεγονός πως έχω και μια κυρία εκεί έξω που μιλάει για τον εαυτό της στο τρίτο πρόσωπο, τρώγεται κι αυτή με τα ρούχα της και με τραβαέι μπροστά. φορ σουρ!
πι.ες2:Δεν ξέρω την ουσία του πόστ.έγώ πάντς τα είπα και ξελάφρωσα :)
Ευτυχώς άρχισα τσούκου, τσούκου να κάνω πάλι σπανάκια, έκοψα τους cult συγγραφείς και διαβάζω τους κλασσικούς-που κακός τόσα χρόνια τους περιφρονούσα. Πήρα και τελάρα και πινέλα. Είπα να ξαναρχίσω την ζωγραφική, ξετρύπωσα και την αναλογική φωτογραφική του μπαμπάκου από το ντουλάπι, ανακαλύπτω τους θησαυρούς της adobe και της macromedia, δεν αφήνω φρι πρές αδιάβαστο-όλα &όλα! Και ναι βλέπω και πάλι ταινίες! Ξύπνησα από τον λήθαργο που είχα πέσει. Χειμερία νάρκη τέλος.
Αύριο πάω πρώτη μέρα στη σχολή για το ΜΑ και νιώθω όπως όταν είδα πρώτη φορά τον πίνακα του Μπός!
Πάει καιρός από την τελευταία φορά που ήξερα τι θέλω. ‘Ηξερα τι δεν θέλω και τι θέλουν οι άλλοι και νόμιζα αρκεί.
Ο Γκωγκεν σε ένα γράμμα του έγραψε ότι ένιωσε πως έπρεπε να πάει πίσω, περά από τα άλογα του Παρθενώνα, και να φτάσει στο ξύλινο κουνιστό αλογάκι της παιδικής του ηλικίας…Έτσι αποφάσισα και εγώ. Αρνούμαι και απεργώ σαν τον Τρόμο.
Δεν ξέρω αν είναι ωριμότητα, ίσως ήταν η αυστηρή αυτοκριτική μου, ίσως οι απαιτήσεις των άλλων. Ίσως απλά ήταν η τεμπελιά και η αναβλητικότητα μου. Δεν ξέρω αν ήταν η ενοχή της αυτοθυσίας των γονιών που ρύθμιζε την δημιουργικότητα μου, σίγουρα πάντως ξέρω και είναι γεγονός πως μετά από πέντε χρόνια μπορώ να συσσωρεύσω όλο το σπανάκι που έχω μέσα μου σε κάτι που γουστάρω εγώ. Είναι η πρώτη φορά που συνειδητοποιώ πως δεν περιμένω τίποτα από κανέναν. Δεν έχω τίποτα για δεδομένο και έχω πιεί τόσα λίνεα και τόσους καφέδες που οι 24 ώρες θα μου φτάσουν τελικά! Και αν δεν θα είναι πτήση, σίγουρα θα είναι πτώση με στυλ. Γιατί το θέμα είναι ‘συ ποιους είισαι!
Πι.ες.: βοηθάει και το γεγονός πως έχω και μια κυρία εκεί έξω που μιλάει για τον εαυτό της στο τρίτο πρόσωπο, τρώγεται κι αυτή με τα ρούχα της και με τραβαέι μπροστά. φορ σουρ!
πι.ες2:Δεν ξέρω την ουσία του πόστ.έγώ πάντς τα είπα και ξελάφρωσα :)
Πρώτο ποστ στο κίλλλούπ
Σε αυτό το ποστ της η Μπλουμ, πρώτα από όλα θα ήθελε από τα βάθη της καρδιάς της να βρει καλώς (δεν ξέρει πως αλλιώς να πει το “καλώς τους βρήκε” στην παθητική φωνή) τους υπόλοιπους συνεργάτες της – φίλους – συμμαθητές.
Δεύτερον θα ήθελε να ευχαριστήσει επίσης εκ βαθέων το σύμπαν το οποίο για πρώτη φορά συνωμότησε να γίνει αυτό που ήθελε η Μπλουμ (συνήθως συνωμοτεί εναντίον της - καλά όχι όσο συνωμοτεί και εναντίον της Βόις). Τα πάντα είναι συμπαντικά. Ακόμη και το Σπανάκι άρχισε να τρομάζει από την δύναμη του σύμπαντος(το Σπανάκι δεν το τρομάζει τίποτα και κανείς). Η απορία δε “Λες να είναι συμπαντικό?” δίνει και παίρνει τον τελευταίο καιρό.
Η συγγραφεύς θα ήθελε να τονίσει πως πολλά ανώμαλα πράγματα συμβαίνουν γεγονός που υποδηλώνει πως το σύμπαν είναι διαστροφικό, διεστραμμένο, αρρωστημένο. Σαν το πρωινό ξύπνημα.
Τέλος η Μπλουμ μαζεύει πληροφορίες για το επόμενό της θέμα το οποίο πιστεύει πως ενδιαφέρει πολλούς και εξάπτει την περιέργεια. Η μόνη πληροφορία που θα δώσει είναι ότι αφορά την ιατρική - χειρουργική. Αν μπορεί να φανταστεί κανείς τι είναι ας το πει τώρα, ειδάλλως ας σιωπήσει για πάντα. Αυτά
Πιες 1: Ένα τελευταίο ευχαριστώ στο Σπανάκι για το Κορέλ.
Πιες 2: Όποια άχρηστη πληροφορία υπάρχει είναι καλοδεχούμενη
Δεύτερον θα ήθελε να ευχαριστήσει επίσης εκ βαθέων το σύμπαν το οποίο για πρώτη φορά συνωμότησε να γίνει αυτό που ήθελε η Μπλουμ (συνήθως συνωμοτεί εναντίον της - καλά όχι όσο συνωμοτεί και εναντίον της Βόις). Τα πάντα είναι συμπαντικά. Ακόμη και το Σπανάκι άρχισε να τρομάζει από την δύναμη του σύμπαντος(το Σπανάκι δεν το τρομάζει τίποτα και κανείς). Η απορία δε “Λες να είναι συμπαντικό?” δίνει και παίρνει τον τελευταίο καιρό.
Η συγγραφεύς θα ήθελε να τονίσει πως πολλά ανώμαλα πράγματα συμβαίνουν γεγονός που υποδηλώνει πως το σύμπαν είναι διαστροφικό, διεστραμμένο, αρρωστημένο. Σαν το πρωινό ξύπνημα.
Τέλος η Μπλουμ μαζεύει πληροφορίες για το επόμενό της θέμα το οποίο πιστεύει πως ενδιαφέρει πολλούς και εξάπτει την περιέργεια. Η μόνη πληροφορία που θα δώσει είναι ότι αφορά την ιατρική - χειρουργική. Αν μπορεί να φανταστεί κανείς τι είναι ας το πει τώρα, ειδάλλως ας σιωπήσει για πάντα. Αυτά
Πιες 1: Ένα τελευταίο ευχαριστώ στο Σπανάκι για το Κορέλ.
Πιες 2: Όποια άχρηστη πληροφορία υπάρχει είναι καλοδεχούμενη
Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009
Επιστολή προς Bloom-ίους
Η VoiCe εκφράζει διακαώς την επιθυμία, η χρήστης Bloom να συμμετέχει πιο ενεργά στον ιστότοπο αυτό, και να μην περιορίζεται σε, εύστοχα ομολογουμένως, σχόλια.
colorful life
Οι φωτογραφίες είναι από το Φεστιβάλ των Χρωμάτων την ημέρα της γιορτής του Holi των Ινδουιστών. Το Holi γιορτάζεται ως υποδοχή της άνοιξης.Είναι ένας θρίαμβος του καλού εναντίον του κακού. Είναι ένας τρόπος για να γιορτάσουν την εποχή του έρωτα. Όλοι εκείνη την ημέρα κυνηγιούνται μεταξύ τους και "μπουγελόνονται" με πολύχρωμες μπογιές, σκόνη και νερό. Η δράση αυτή ερμηνεύεται ως η ενθουσιώδης πτώση των αναστολών...
Μπορούμε να το κάνουμε κι εμείς στα γενέθλια μου;;
Για δές& την δυτική εκδοχή!
Zητάτε να σας πω....
Θα ήθελα να σας αφηγηθώ σήμερα μια ιστορία αληθινή, που έγινε τραγούδι, τόσο αγαπητό που όλος ο κόσμος το ζητούσε, μα για τον τραγουδιστή – συνθέτη του, αυτή η διαδικασία ήταν το πιο επίπονο κομμάτι της παράστασης.
Το τραγούδι είναι η σύνθεση του Αττίκ, «Είδα μάτια». Στο τραγούδι λοιπόν αναφέρεται ο μεγάλος έρωτας της ζωής του, που αφού πέρασε θύελλες τελικά έσβησε, όπως όλα τα ωραία τελειώνουν κάποτε. Κάποια μέρα, και ενώ ο Αττίκ θα έβγαινε στην σκηνή να τραγουδήσει, αντιλαμβάνεται ότι στο κοινό είναι η καλή του με τον άντρα της.
Ο Αττίκ συγκλονίστηκε, του φάνηκε εξαιρετικά δύσκολο να ερμηνεύσει τα τραγούδια του, πόσο μάλλον το τραγούδι που έγραψε ειδικά γι’αυτήν, για τα δικά της μάτια, κι όλος ο κόσμος από κάτω ζητούσε να ακούσει.
Ίσως ακούγεται σαν ψέμα, μα είναι πέρα για πέρα αληθινό, και τελικά ισχύει πως ο πόνος, και δει του έρωτα, σε κάνει καλλιτέχνη, γιατί εκείνη τη μέρα ο Αττίκ στην μουσική του «Είδα μάτια» πρόσθεσε άλλους στίχους, τους στίχους που του υπέβαλε η ψυχή του. Έτσι λοιπόν, γεννήθηκε το «Ζητάτε να σας πω» που κατά την γνώμη μου είναι η πιο συγκλονιστική κατάθεση ψυχής που έχω ακούσει ποτέ.
Ζητάτε να σας πω
τον πρώτο μου σκοπό
τα περασμένα μου γινάτια
ζητάτε είδα μάτια
με σκίζετε κομμάτια
Σε μια παλιά πληγή
που ακόμα αιμορραγεί
μη μου γυρνάτε το μαχαίρι
αφού ο καθένας ξέρει
τι πόνο θα μου φέρει
Είναι πολύ σκληρό
να σου ζητούν να τραγουδήσει
ςέναν παλιό σκοπό
που προσπαθείς να λησμονήσεις
Στο γλέντι σας αυτό
δε θα' τανε σωστό
αντίς για άλλο πιοτό
να πιω εγώ φαρμάκι
μ' ένα τέτοιο τραγουδάκι
Γελάτε ειρωνικά
και λέτε μυστικά
ίσως με κάποια καταφρόνια
μια και περάσαν χρόνια
εσύ τί κλαις αιώνια
Γιατί βαρυγκομείς
δεν είδαμε και μεις
μιαν ομορφιά μέσα στη ζήση
δεν πήραμε απ' τη φύση
καρδιά για ν' αγαπήσει
Αμ, δεν είν' οι καρδιές
όλες το ίδιο καμωμένες
μηδέ και οι ομορφιές
στον κόσμο δίκαια μοιρασμένες
Και εδώ στη συντροφιά
σε κάθε γουλιά
ξεχνώ μιαν ομορφιά
που γέμιζε μεράκι
το παλιό μου τραγουδάκι
Το τραγούδι είναι η σύνθεση του Αττίκ, «Είδα μάτια». Στο τραγούδι λοιπόν αναφέρεται ο μεγάλος έρωτας της ζωής του, που αφού πέρασε θύελλες τελικά έσβησε, όπως όλα τα ωραία τελειώνουν κάποτε. Κάποια μέρα, και ενώ ο Αττίκ θα έβγαινε στην σκηνή να τραγουδήσει, αντιλαμβάνεται ότι στο κοινό είναι η καλή του με τον άντρα της.
Ο Αττίκ συγκλονίστηκε, του φάνηκε εξαιρετικά δύσκολο να ερμηνεύσει τα τραγούδια του, πόσο μάλλον το τραγούδι που έγραψε ειδικά γι’αυτήν, για τα δικά της μάτια, κι όλος ο κόσμος από κάτω ζητούσε να ακούσει.
Ίσως ακούγεται σαν ψέμα, μα είναι πέρα για πέρα αληθινό, και τελικά ισχύει πως ο πόνος, και δει του έρωτα, σε κάνει καλλιτέχνη, γιατί εκείνη τη μέρα ο Αττίκ στην μουσική του «Είδα μάτια» πρόσθεσε άλλους στίχους, τους στίχους που του υπέβαλε η ψυχή του. Έτσι λοιπόν, γεννήθηκε το «Ζητάτε να σας πω» που κατά την γνώμη μου είναι η πιο συγκλονιστική κατάθεση ψυχής που έχω ακούσει ποτέ.
Ζητάτε να σας πω
τον πρώτο μου σκοπό
τα περασμένα μου γινάτια
ζητάτε είδα μάτια
με σκίζετε κομμάτια
Σε μια παλιά πληγή
που ακόμα αιμορραγεί
μη μου γυρνάτε το μαχαίρι
αφού ο καθένας ξέρει
τι πόνο θα μου φέρει
Είναι πολύ σκληρό
να σου ζητούν να τραγουδήσει
ςέναν παλιό σκοπό
που προσπαθείς να λησμονήσεις
Στο γλέντι σας αυτό
δε θα' τανε σωστό
αντίς για άλλο πιοτό
να πιω εγώ φαρμάκι
μ' ένα τέτοιο τραγουδάκι
Γελάτε ειρωνικά
και λέτε μυστικά
ίσως με κάποια καταφρόνια
μια και περάσαν χρόνια
εσύ τί κλαις αιώνια
Γιατί βαρυγκομείς
δεν είδαμε και μεις
μιαν ομορφιά μέσα στη ζήση
δεν πήραμε απ' τη φύση
καρδιά για ν' αγαπήσει
Αμ, δεν είν' οι καρδιές
όλες το ίδιο καμωμένες
μηδέ και οι ομορφιές
στον κόσμο δίκαια μοιρασμένες
Και εδώ στη συντροφιά
σε κάθε γουλιά
ξεχνώ μιαν ομορφιά
που γέμιζε μεράκι
το παλιό μου τραγουδάκι
Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009
Oοοο μάι!
Ξύπνησα με το χαμόγελο του joker από τα σαλάκια.. Αυτή η υπερβολική έκκριση σάλιου είναι ένδειξη καλού ύπνου ή θέμα τεμπελιας; Τυχαίο που πιο πολύ το σαλάκι τρέχει σε Μπλούμ, Τρόμο και Σπανάκι;
Σκέφτομαι πως είμαστε η παρέα που διαβάζεις στα βιβλία και την ζηλεύεις.
Οι φίλοι είναι τελικά σαν τα mesulid-ο καλύτερο γιατρικό, το αντίδοτο σε όλα τα προβλήματα..
Ήθελα να γράψω πολλά για χτες… βεντάλιες, γαρύφαλλα, μπλάκ μαουντεν .
Δεν θα πώ τίποτα όμως.Ουτε καν για τσάντες ξεχασμένες στο ανσασέρ και θα το παίξω κουλτούρα.
Εκλογές και Βιοτρομοκρατία.
Σκέφτομαι πως είμαστε η παρέα που διαβάζεις στα βιβλία και την ζηλεύεις.
Οι φίλοι είναι τελικά σαν τα mesulid-ο καλύτερο γιατρικό, το αντίδοτο σε όλα τα προβλήματα..
Ήθελα να γράψω πολλά για χτες… βεντάλιες, γαρύφαλλα, μπλάκ μαουντεν .
Δεν θα πώ τίποτα όμως.Ουτε καν για τσάντες ξεχασμένες στο ανσασέρ και θα το παίξω κουλτούρα.
Εκλογές και Βιοτρομοκρατία.
Μουσική ομελέτα vol. 2
Ήταν εκείνη την νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης, Άγιε Νικόλα φύλαγε κ Αγιά Θαλασσινή, Σαββατο κι απόβραδο και ασετιλύνη στην Αριστοτέλους που γυρνάς, σ'αναζητούσα στην Σαλονίκη ξημερώματα, μα εσύ με καις όλα τα καις. Αλλά εγώ θα βγαίνω , θα πίνω και λόγο δεν θα δίνω, γιατί θα ζήσω ελεύθερο πουλί κι όχι κορόιδο στο κλουβί, γιατί δεν είμαστε καλά , δεν έχουμε μυαλό, είμαστε άρρωστοι με τον ΠΑΟΚ τον θεό. Πολύ καλημέρα σας! Και μην ξεχνάτε, σας αγαπώ!
Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009
Όπως λέγανε και οι Κουιν, χου γουοντς του λιβ φορεβερ ;
Από το 1923 και μετά με την παρατήρηση μακρινών γαλαξιών διαπιστώθηκε ότι τα αστέρια απομακρύνονται το ένα από το άλλο. Όπως δείχνουν τα στοιχεία πάντα το έκαναν και πάντα θα το κάνουν. Το σύμπαν διαστέλλεται, όπως ένα μπαλόνι που φουσκώνει.
Ως πότε όμως ;
Όλες οι θρησκείες έχουν έναν μύθο για το τέλος του κόσμου είτε αυτό είναι ο Αρμαγεδδών είτε η τελική μάχη του καλού με το κακό. Θα έχουμε επιλογή; Θα κριθούμε; Θα μπορέσουμε να πολεμήσουμε;
Η απάντηση γενικά είναι λιγότερο κινηματογραφική. Απουσιάζουν εκρήξεις, ειδικά εφέ, δαιμόνια και άγγελοι και ομολογουμένως είναι πιο γαλήνιο.
Παρουσιάζω παρακάτω τις πέντε εποχές του σύμπαντος που όλοι αγαπήσαμε, από την γέννηση του, το σήμερα και τον τελικό του αναπόφευκτο χαμό.
Πρώτη εποχή: Η εποχή της γένεσης (ήμουνα μικρός τότε δεν θυμάμαι πολλά)
Εν αρχή δεν υπήρχε τίποτα. Την χρονική στιγμή μηδέν έγινε το γνωστό σε όλους μας μπιγκ μπανγκ το οποίο γέννησε την ύλη και την ενέργεια και μαζί τους τον χώρο και τον χρόνο. Από την στιγμή αυτή και για τα επόμενα 350.000 χρόνια (πολύ μικρό χρονικό διάστημα) δημιουργήθηκαν οι αστέρες και οι γαλαξίες.
Εποχή δεύτερη: Η χρυσή εποχή (Σεξ ντραγκς εν ροκ εν ρολλ)
Η εποχή αυτή είναι η εποχή που διανύουμε ακόμα και σήμερα. Αν είχαμε ένα κοσμικό ρολόι σήμερα στις 1-οκτ-09 το ρολόι αυτό θα έγραφε 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια από την αρχή. Όταν η γη δημιουργήθηκε περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Δηλαδή με απλά λόγια ο πλανήτης μας υπάρχει από τα δύο τρίτα και μετά του συνολικού χρόνου ύπαρξης. Η εποχή αυτή είναι και θα είναι ήρεμη ακριβώς όπως την ζούμε στην καθημερινότητα μας. Συγκεκριμένα για τα επόμενα 100 δισεκατομμύρια χρόνια ( 10 φορές όσο κάναμε μέχρι τώρα) δεν θα αλλάξει τίποτα στο σύμπαν. Τα αστέρια θα συνεχίζουν να ταξιδεύουν το ένα πιο μακριά από το άλλο και το μπαλόνι θα συνεχίσει να φουσκώνει.
Κάπου εδώ το ρολόι μας γράφει <κοσμικό έτος Νο 100.000.000.000>
Εποχή Τρίτη: Η εποχή των μελανών οπών. (εδώ πλέον σοβαρεύουν τα πράγματα)
Από την νέα χρονιά και μετά τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα, δηλαδή την πρώτη Ιανουαρίου του έτους 100.000.000.001 τα πράγματα ζορίζουν. Όλα τα αστέρια αρχίζουν σιγά σιγά να τα ρουφάνε οι μαύρες τρύπες (φανταστείτε τις τρύπες σαν το σιφόνι της μπανιέρας σας, και τα άστρα το νερό) Αυτή η διαδικασία βεβαίως απαιτεί χρόνο. Πολύ χρόνο. Μέχρι και ο τελευταίος κόκκος άμμου του τελευταίου πλανήτη του τελευταίου ηλιακού συστήματος του τελευταίου γαλαξία να καταλήξει στο στομάχι μίας μαύρης τρύπας, θα έχει περάσει τόσος χρόνος όσο πολλά εκατομμύρια φορές όσο κράτησε η χρυσή εποχή.
Δηλαδή το ρολόι μας, θα δείχνει < κοσμικό έτος Νο 100.000.000.000.000.000.000> (αυτό είναι πολύ, αλλά όχι τόσο όσο αυτό που ακολουθεί)
Εποχή τέταρτη: Η πτώση (εδώ την έχουμε γαμήσει)
Το τραγούδι έλεγε ντάιαμοντς αρ φορέβερ. Ε μην το πιστεύετε. Ακόμα και αυτοί οι καλοθρεμμένοι γίγαντες, οι μαύρες τρύπες, δεν ζουν για πάντα. Μέρα με την μέρα χάνουν λίγο από την λάμψη τους. Λίγο λίγο η μάζα του μετατρέπεται σε ενέργεια, σε φως δηλαδή. Κατά μια έννοια σαν να τρέχετε στο γυμναστήριο και να προσπαθείτε να αδυνατίσετε για το καλοκαίρι. Αλλά αυτές θα γίνουν κάποτε ανορεξικές θα αδυνατίσουν κ’ άλλο κ’ άλλο κ’ άλλο μέχρι να μην μείνει τίποτα από αυτές. Η διαδικασία αυτή θα κρατήσει για ένα ασύλληπτα μεγάλο χρονικό διάστημα. Τόσο μεγάλο που κωλώνω να το γράψω. Πολλά τετράκις εκατομμύρια φορές όσο κράτησε η προηγούμενη. Όποιος είναι καλός στα μαθηματικά μπορεί να κάνει τον πολλαπλασιασμό και να μου πει πόσα μηδενικά βγαίνουνε.
Εποχή Πέμπτη: Η εποχή των φωτονίων. (Την γαμήσαμε ήδη)
Η απόλυτα γαλήνια εποχή. Αν υπήρχαμε σαν ιδέες κάπου εκεί τριγύρω θα βλέπαμε με τα ίδια μας τα μάτια το απόλυτο………….. τίποτα. Όλες η πέτρες, όλο το νερό όλο το χώμα όλος ο αέρας όλες οι μπίρες, ακόμα και οι τεκίλες θα έχουνε γίνει φως. Αλλά μην χαρείτε ακόμα, δεν θα είναι ένα πανηγύρι χρωμάτων. Θα είναι ακριβώς το αντίθετο, ένα ατελείωτο σκοτάδι. Και θα με ρωτήσετε βεβαίως γιατί; Αφού είπα ότι όλα θα γίνουν φως. Υπάρχουν όμως λογής λογής φώτα. Όπως είναι το φως της λάμπας το οποίο και βλέπουμε, όπως είναι όμως και οι ακτίνες Χ που βγάζουμε ακτινογραφία που είναι αόρατες στο ανθρώπινο μάτι ή τα ραδιοκύματα που πετάνε στον αέρα για να ακούμε τζαζιές στα ραδιόφωνα μας. Τα βλέπετε ; Εγώ πάντως όχι.
Έτσι λοιπόν και ο Τρόμος αλλά και τα 4Α2Μ θα είμαστε 7 μοναχικά φωτόνια τα οποία θα είμαστε αναγκασμένα να ταξιδεύουμε για πάντα, ενώ για πάντα θα απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλον.
Και εδώ όταν λέω για πάντα, το εννοώ κυριολεκτικά
Ως πότε όμως ;
Όλες οι θρησκείες έχουν έναν μύθο για το τέλος του κόσμου είτε αυτό είναι ο Αρμαγεδδών είτε η τελική μάχη του καλού με το κακό. Θα έχουμε επιλογή; Θα κριθούμε; Θα μπορέσουμε να πολεμήσουμε;
Η απάντηση γενικά είναι λιγότερο κινηματογραφική. Απουσιάζουν εκρήξεις, ειδικά εφέ, δαιμόνια και άγγελοι και ομολογουμένως είναι πιο γαλήνιο.
Παρουσιάζω παρακάτω τις πέντε εποχές του σύμπαντος που όλοι αγαπήσαμε, από την γέννηση του, το σήμερα και τον τελικό του αναπόφευκτο χαμό.
Πρώτη εποχή: Η εποχή της γένεσης (ήμουνα μικρός τότε δεν θυμάμαι πολλά)
Εν αρχή δεν υπήρχε τίποτα. Την χρονική στιγμή μηδέν έγινε το γνωστό σε όλους μας μπιγκ μπανγκ το οποίο γέννησε την ύλη και την ενέργεια και μαζί τους τον χώρο και τον χρόνο. Από την στιγμή αυτή και για τα επόμενα 350.000 χρόνια (πολύ μικρό χρονικό διάστημα) δημιουργήθηκαν οι αστέρες και οι γαλαξίες.
Εποχή δεύτερη: Η χρυσή εποχή (Σεξ ντραγκς εν ροκ εν ρολλ)
Η εποχή αυτή είναι η εποχή που διανύουμε ακόμα και σήμερα. Αν είχαμε ένα κοσμικό ρολόι σήμερα στις 1-οκτ-09 το ρολόι αυτό θα έγραφε 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια από την αρχή. Όταν η γη δημιουργήθηκε περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Δηλαδή με απλά λόγια ο πλανήτης μας υπάρχει από τα δύο τρίτα και μετά του συνολικού χρόνου ύπαρξης. Η εποχή αυτή είναι και θα είναι ήρεμη ακριβώς όπως την ζούμε στην καθημερινότητα μας. Συγκεκριμένα για τα επόμενα 100 δισεκατομμύρια χρόνια ( 10 φορές όσο κάναμε μέχρι τώρα) δεν θα αλλάξει τίποτα στο σύμπαν. Τα αστέρια θα συνεχίζουν να ταξιδεύουν το ένα πιο μακριά από το άλλο και το μπαλόνι θα συνεχίσει να φουσκώνει.
Κάπου εδώ το ρολόι μας γράφει <κοσμικό έτος Νο 100.000.000.000>
Εποχή Τρίτη: Η εποχή των μελανών οπών. (εδώ πλέον σοβαρεύουν τα πράγματα)
Από την νέα χρονιά και μετά τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα, δηλαδή την πρώτη Ιανουαρίου του έτους 100.000.000.001 τα πράγματα ζορίζουν. Όλα τα αστέρια αρχίζουν σιγά σιγά να τα ρουφάνε οι μαύρες τρύπες (φανταστείτε τις τρύπες σαν το σιφόνι της μπανιέρας σας, και τα άστρα το νερό) Αυτή η διαδικασία βεβαίως απαιτεί χρόνο. Πολύ χρόνο. Μέχρι και ο τελευταίος κόκκος άμμου του τελευταίου πλανήτη του τελευταίου ηλιακού συστήματος του τελευταίου γαλαξία να καταλήξει στο στομάχι μίας μαύρης τρύπας, θα έχει περάσει τόσος χρόνος όσο πολλά εκατομμύρια φορές όσο κράτησε η χρυσή εποχή.
Δηλαδή το ρολόι μας, θα δείχνει < κοσμικό έτος Νο 100.000.000.000.000.000.000> (αυτό είναι πολύ, αλλά όχι τόσο όσο αυτό που ακολουθεί)
Εποχή τέταρτη: Η πτώση (εδώ την έχουμε γαμήσει)
Το τραγούδι έλεγε ντάιαμοντς αρ φορέβερ. Ε μην το πιστεύετε. Ακόμα και αυτοί οι καλοθρεμμένοι γίγαντες, οι μαύρες τρύπες, δεν ζουν για πάντα. Μέρα με την μέρα χάνουν λίγο από την λάμψη τους. Λίγο λίγο η μάζα του μετατρέπεται σε ενέργεια, σε φως δηλαδή. Κατά μια έννοια σαν να τρέχετε στο γυμναστήριο και να προσπαθείτε να αδυνατίσετε για το καλοκαίρι. Αλλά αυτές θα γίνουν κάποτε ανορεξικές θα αδυνατίσουν κ’ άλλο κ’ άλλο κ’ άλλο μέχρι να μην μείνει τίποτα από αυτές. Η διαδικασία αυτή θα κρατήσει για ένα ασύλληπτα μεγάλο χρονικό διάστημα. Τόσο μεγάλο που κωλώνω να το γράψω. Πολλά τετράκις εκατομμύρια φορές όσο κράτησε η προηγούμενη. Όποιος είναι καλός στα μαθηματικά μπορεί να κάνει τον πολλαπλασιασμό και να μου πει πόσα μηδενικά βγαίνουνε.
Εποχή Πέμπτη: Η εποχή των φωτονίων. (Την γαμήσαμε ήδη)
Η απόλυτα γαλήνια εποχή. Αν υπήρχαμε σαν ιδέες κάπου εκεί τριγύρω θα βλέπαμε με τα ίδια μας τα μάτια το απόλυτο………….. τίποτα. Όλες η πέτρες, όλο το νερό όλο το χώμα όλος ο αέρας όλες οι μπίρες, ακόμα και οι τεκίλες θα έχουνε γίνει φως. Αλλά μην χαρείτε ακόμα, δεν θα είναι ένα πανηγύρι χρωμάτων. Θα είναι ακριβώς το αντίθετο, ένα ατελείωτο σκοτάδι. Και θα με ρωτήσετε βεβαίως γιατί; Αφού είπα ότι όλα θα γίνουν φως. Υπάρχουν όμως λογής λογής φώτα. Όπως είναι το φως της λάμπας το οποίο και βλέπουμε, όπως είναι όμως και οι ακτίνες Χ που βγάζουμε ακτινογραφία που είναι αόρατες στο ανθρώπινο μάτι ή τα ραδιοκύματα που πετάνε στον αέρα για να ακούμε τζαζιές στα ραδιόφωνα μας. Τα βλέπετε ; Εγώ πάντως όχι.
Έτσι λοιπόν και ο Τρόμος αλλά και τα 4Α2Μ θα είμαστε 7 μοναχικά φωτόνια τα οποία θα είμαστε αναγκασμένα να ταξιδεύουμε για πάντα, ενώ για πάντα θα απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλον.
Και εδώ όταν λέω για πάντα, το εννοώ κυριολεκτικά
Μπύρα
Ούτε ξέρω πόσες μπύρες
έχω κατεβάσει
περιμένοντας να γίνει
κάτι της προκοπής.
Ούτε ξέρω πόσο κρασί, πόσο ουίσκι,
Πόση μπύρα
-μπύρα ιδίως-
Έχω κατεβάσει.
Χωρίζοντας με γυναίκες,
Περιμένοντας το χτύπημα του τηλεφώνου,
Περιμένοντας τον ήχο των βημάτων ˙
Και το τηλέφωνο να μην χτυπά
Παρά μονάχα όταν είναι πια αργά
Και τα βήματα να μην φτάνουν
Παρά μονάχα όταν είναι πια αργά.
Όταν κοντεύει το στομάχι να μου βγει
από το στόμα…
Charles Bukowski
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)