Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Zητάτε να σας πω....

Θα ήθελα να σας αφηγηθώ σήμερα μια ιστορία αληθινή, που έγινε τραγούδι, τόσο αγαπητό που όλος ο κόσμος το ζητούσε, μα για τον τραγουδιστή – συνθέτη του, αυτή η διαδικασία ήταν το πιο επίπονο κομμάτι της παράστασης.
Το τραγούδι είναι η σύνθεση του Αττίκ, «Είδα μάτια». Στο τραγούδι λοιπόν αναφέρεται ο μεγάλος έρωτας της ζωής του, που αφού πέρασε θύελλες τελικά έσβησε, όπως όλα τα ωραία τελειώνουν κάποτε. Κάποια μέρα, και ενώ ο Αττίκ θα έβγαινε στην σκηνή να τραγουδήσει, αντιλαμβάνεται ότι στο κοινό είναι η καλή του με τον άντρα της.
Ο Αττίκ συγκλονίστηκε, του φάνηκε εξαιρετικά δύσκολο να ερμηνεύσει τα τραγούδια του, πόσο μάλλον το τραγούδι που έγραψε ειδικά γι’αυτήν, για τα δικά της μάτια, κι όλος ο κόσμος από κάτω ζητούσε να ακούσει.
Ίσως ακούγεται σαν ψέμα, μα είναι πέρα για πέρα αληθινό, και τελικά ισχύει πως ο πόνος, και δει του έρωτα, σε κάνει καλλιτέχνη, γιατί εκείνη τη μέρα ο Αττίκ στην μουσική του «Είδα μάτια» πρόσθεσε άλλους στίχους, τους στίχους που του υπέβαλε η ψυχή του. Έτσι λοιπόν, γεννήθηκε το «Ζητάτε να σας πω» που κατά την γνώμη μου είναι η πιο συγκλονιστική κατάθεση ψυχής που έχω ακούσει ποτέ.


Ζητάτε να σας πω
τον πρώτο μου σκοπό
τα περασμένα μου γινάτια
ζητάτε είδα μάτια
με σκίζετε κομμάτια

Σε μια παλιά πληγή
που ακόμα αιμορραγεί
μη μου γυρνάτε το μαχαίρι
αφού ο καθένας ξέρει
τι πόνο θα μου φέρει

Είναι πολύ σκληρό
να σου ζητούν να τραγουδήσει
ςέναν παλιό σκοπό
που προσπαθείς να λησμονήσεις

Στο γλέντι σας αυτό
δε θα' τανε σωστό
αντίς για άλλο πιοτό
να πιω εγώ φαρμάκι
μ' ένα τέτοιο τραγουδάκι

Γελάτε ειρωνικά
και λέτε μυστικά
ίσως με κάποια καταφρόνια
μια και περάσαν χρόνια
εσύ τί κλαις αιώνια

Γιατί βαρυγκομείς
δεν είδαμε και μεις
μιαν ομορφιά μέσα στη ζήση
δεν πήραμε απ' τη φύση
καρδιά για ν' αγαπήσει

Αμ, δεν είν' οι καρδιές
όλες το ίδιο καμωμένες
μηδέ και οι ομορφιές
στον κόσμο δίκαια μοιρασμένες

Και εδώ στη συντροφιά
σε κάθε γουλιά
ξεχνώ μιαν ομορφιά
που γέμιζε μεράκι
το παλιό μου τραγουδάκι

3 σχόλια:

  1. Παρένθεση:
    Η γυναίκα αυτή, ήταν η δέυτερη -πρώην- σύζυγός του, η Μαρίκα Φιλιππίδου, η μητέρα της Μέλίνας Μερκόυρη, από τον δεύτερο γάμο της με τον Μερκούρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στο λίγο πιο τραγικό, κάτι μου θυμίζει αυτή η ιστορία... :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η Μπλουμ θα ήθελε να ζει σε εκείνη την εποχή πάρα πολύ, και μάλιστα θα ήθελε να μπορεί να πετάγεται λίγο στο Σικάγο και λίγο στη Νέα Ορλεάνη. Εκεί λίγο μετά το 1910. Από την "Μάντρα" στο "Σουίτ Χόουμ Σικάγο". Αυτά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

"Do what thou wilt shall be the whole of the Law. ... Love is the law, love under will"