Όπως λέγανε και οι Κουιν, χου γουοντς του λιβ φορεβερ ;

Από το 1923 και μετά με την παρατήρηση μακρινών γαλαξιών διαπιστώθηκε ότι τα αστέρια απομακρύνονται το ένα από το άλλο. Όπως δείχνουν τα στοιχεία πάντα το έκαναν και πάντα θα το κάνουν. Το σύμπαν διαστέλλεται, όπως ένα μπαλόνι που φουσκώνει.

Ως πότε όμως ;

Όλες οι θρησκείες έχουν έναν μύθο για το τέλος του κόσμου είτε αυτό είναι ο Αρμαγεδδών είτε η τελική μάχη του καλού με το κακό. Θα έχουμε επιλογή; Θα κριθούμε; Θα μπορέσουμε να πολεμήσουμε;

Η απάντηση γενικά είναι λιγότερο κινηματογραφική. Απουσιάζουν εκρήξεις, ειδικά εφέ, δαιμόνια και άγγελοι και ομολογουμένως είναι πιο γαλήνιο.

Παρουσιάζω παρακάτω τις πέντε εποχές του σύμπαντος που όλοι αγαπήσαμε, από την γέννηση του, το σήμερα και τον τελικό του αναπόφευκτο χαμό.


Πρώτη εποχή: Η εποχή της γένεσης (ήμουνα μικρός τότε δεν θυμάμαι πολλά)

Εν αρχή δεν υπήρχε τίποτα. Την χρονική στιγμή μηδέν έγινε το γνωστό σε όλους μας μπιγκ μπανγκ το οποίο γέννησε την ύλη και την ενέργεια και μαζί τους τον χώρο και τον χρόνο. Από την στιγμή αυτή και για τα επόμενα 350.000 χρόνια (πολύ μικρό χρονικό διάστημα) δημιουργήθηκαν οι αστέρες και οι γαλαξίες.


Εποχή δεύτερη: Η χρυσή εποχή (Σεξ ντραγκς εν ροκ εν ρολλ)

Η εποχή αυτή είναι η εποχή που διανύουμε ακόμα και σήμερα. Αν είχαμε ένα κοσμικό ρολόι σήμερα στις 1-οκτ-09 το ρολόι αυτό θα έγραφε 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια από την αρχή. Όταν η γη δημιουργήθηκε περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Δηλαδή με απλά λόγια ο πλανήτης μας υπάρχει από τα δύο τρίτα και μετά του συνολικού χρόνου ύπαρξης. Η εποχή αυτή είναι και θα είναι ήρεμη ακριβώς όπως την ζούμε στην καθημερινότητα μας. Συγκεκριμένα για τα επόμενα 100 δισεκατομμύρια χρόνια ( 10 φορές όσο κάναμε μέχρι τώρα) δεν θα αλλάξει τίποτα στο σύμπαν. Τα αστέρια θα συνεχίζουν να ταξιδεύουν το ένα πιο μακριά από το άλλο και το μπαλόνι θα συνεχίσει να φουσκώνει.
Κάπου εδώ το ρολόι μας γράφει <κοσμικό έτος Νο 100.000.000.000>


Εποχή Τρίτη: Η εποχή των μελανών οπών. (εδώ πλέον σοβαρεύουν τα πράγματα)

Από την νέα χρονιά και μετά τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα, δηλαδή την πρώτη Ιανουαρίου του έτους 100.000.000.001 τα πράγματα ζορίζουν. Όλα τα αστέρια αρχίζουν σιγά σιγά να τα ρουφάνε οι μαύρες τρύπες (φανταστείτε τις τρύπες σαν το σιφόνι της μπανιέρας σας, και τα άστρα το νερό) Αυτή η διαδικασία βεβαίως απαιτεί χρόνο. Πολύ χρόνο. Μέχρι και ο τελευταίος κόκκος άμμου του τελευταίου πλανήτη του τελευταίου ηλιακού συστήματος του τελευταίου γαλαξία να καταλήξει στο στομάχι μίας μαύρης τρύπας, θα έχει περάσει τόσος χρόνος όσο πολλά εκατομμύρια φορές όσο κράτησε η χρυσή εποχή.
Δηλαδή το ρολόι μας, θα δείχνει < κοσμικό έτος Νο 100.000.000.000.000.000.000> (αυτό είναι πολύ, αλλά όχι τόσο όσο αυτό που ακολουθεί)


Εποχή τέταρτη: Η πτώση (εδώ την έχουμε γαμήσει)

Το τραγούδι έλεγε ντάιαμοντς αρ φορέβερ. Ε μην το πιστεύετε. Ακόμα και αυτοί οι καλοθρεμμένοι γίγαντες, οι μαύρες τρύπες, δεν ζουν για πάντα. Μέρα με την μέρα χάνουν λίγο από την λάμψη τους. Λίγο λίγο η μάζα του μετατρέπεται σε ενέργεια, σε φως δηλαδή. Κατά μια έννοια σαν να τρέχετε στο γυμναστήριο και να προσπαθείτε να αδυνατίσετε για το καλοκαίρι. Αλλά αυτές θα γίνουν κάποτε ανορεξικές θα αδυνατίσουν κ’ άλλο κ’ άλλο κ’ άλλο μέχρι να μην μείνει τίποτα από αυτές. Η διαδικασία αυτή θα κρατήσει για ένα ασύλληπτα μεγάλο χρονικό διάστημα. Τόσο μεγάλο που κωλώνω να το γράψω. Πολλά τετράκις εκατομμύρια φορές όσο κράτησε η προηγούμενη. Όποιος είναι καλός στα μαθηματικά μπορεί να κάνει τον πολλαπλασιασμό και να μου πει πόσα μηδενικά βγαίνουνε.


Εποχή Πέμπτη: Η εποχή των φωτονίων. (Την γαμήσαμε ήδη)

Η απόλυτα γαλήνια εποχή. Αν υπήρχαμε σαν ιδέες κάπου εκεί τριγύρω θα βλέπαμε με τα ίδια μας τα μάτια το απόλυτο………….. τίποτα. Όλες η πέτρες, όλο το νερό όλο το χώμα όλος ο αέρας όλες οι μπίρες, ακόμα και οι τεκίλες θα έχουνε γίνει φως. Αλλά μην χαρείτε ακόμα, δεν θα είναι ένα πανηγύρι χρωμάτων. Θα είναι ακριβώς το αντίθετο, ένα ατελείωτο σκοτάδι. Και θα με ρωτήσετε βεβαίως γιατί; Αφού είπα ότι όλα θα γίνουν φως. Υπάρχουν όμως λογής λογής φώτα. Όπως είναι το φως της λάμπας το οποίο και βλέπουμε, όπως είναι όμως και οι ακτίνες Χ που βγάζουμε ακτινογραφία που είναι αόρατες στο ανθρώπινο μάτι ή τα ραδιοκύματα που πετάνε στον αέρα για να ακούμε τζαζιές στα ραδιόφωνα μας. Τα βλέπετε ; Εγώ πάντως όχι.
Έτσι λοιπόν και ο Τρόμος αλλά και τα 4Α2Μ θα είμαστε 7 μοναχικά φωτόνια τα οποία θα είμαστε αναγκασμένα να ταξιδεύουμε για πάντα, ενώ για πάντα θα απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλον.

Και εδώ όταν λέω για πάντα, το εννοώ κυριολεκτικά